Η φετινή 8η Μάρτη είναι διαφορετική από τις προηγούμενες. Ένας χρόνος πανδημίας και καραντίνας έχει αλλάξει τη ζωή μας ριζικά. Πολλές πτυχές της ζωής μας έχουν ανατραπεί. Στο όνομα της δημόσιας υγείας, ένα νέο κύμα οικονομικής ύφεσης είναι μπροστά μας. Τα βάρη και αυτής της οικονομικής κρίσης έρχονται να πλήξουν ακόμα περισσότερο τις γυναίκες, με αύξηση της ανεργίας και μειώσεις μισθών. Μέσα σε αυτή τη χρονιά είδαμε ραγδαία αύξηση της ενδοοικογενειακής βίας, με όλο και περισσότερα περιστατικά να καταγγέλλονται. Οι καταγγελίες για σεξιστικές επιθέσεις κάθε τύπου πληθαίνουν καθημερινά, οι γυναίκες παντού βρίσκουν το θάρρος να φωνάξουν “Ως εδώ!”. Παίρνουν θάρρος από τους φεμινιστικούς αγώνες παγκοσμίως.
Παρά τους περιορισμούς, είδαμε τις γυναίκες να διαδηλώνουν για το δικαίωμα στην έκτρωση, ενάντια στις κακοποιήσεις, ενάντια στην πατριαρχία. Με πιο τρανά παραδείγματα αυτά της Πολωνίας και της Αργεντινής. Το κίνημα #metoo, που τα προηγούμενα χρόνια έκανε δυναμικά την εμφάνισή του σε παγκόσμιο επίπεδο, έφτασε και στην Ελλάδα. Όλο και περισσότερες γυναίκες βρίσκουν τη δύναμη να μιλήσουν και να καταγγείλουν τους κακοποιητές τους, τόσο στο εργασιακό περιβάλλον, όσο και σε προσωπικό επίπεδο. Το κίνημα #metoo δίνει δύναμη και ελπίδα για συλλογικές διεκδικήσεις, ώστε να αισθάνονται όλες ασφαλείς στα σπίτια, τους εργασιακούς χώρους, τα πανεπιστήμια, τα σχολεία, τους δρόμους. Πρέπει να εξαπλωθεί παντού. Να σηκώσει κάθε πέτρα και να αποκαλύψει την σαπίλα μιας κοινωνίας που νομιμοποιεί την κακοποίηση.
Διαβάστε περισσότερα: Οι καταπιεσμένες και οι καταπιεσμένοι αποκτούν φωνή! Στις 8 Μάρτη η φωνή τους γίνεται συλλογική...
Την Πέμπτη 4/3 τα σωματεία των καλλιτεχνών καλούν σε συγκέντρωση στο Υπουργείο Πολιτισμού και πορεία προς το Υπουργείο Εργασίας.
Ο κλάδος των καλλιτεχνών είναι ένα από τους κλάδους που έχει χτυπηθεί περισσότερο από την πανδημία. Εδώ και ένα χρόνο δεν μπορούν να γίνουν συναυλίες, θεατρικές παραστάσεις και κανενός είδους καλλιτεχνικό δρώμενο. Παράλληλα η κλειστή εστίαση έχει επιπτώσεις και στους καλλιτέχνες που δούλευαν σε μαγαζιά. Η κυβέρνηση δεν έχει πάρει κανένα μέτρο για την στήριξη τους αλλά ούτε για να λειτουργήσουν ξανά οι δραστηριότητες στις οποίες μπορούν να τηρηθούν τα υγειονομικά μέτρα. Παράλληλα, τους κατηγορεί ότι φταίνε οι ίδιοι και ίδιες που δουλεύαν μαύρα και τώρα δεν μπορούν να λάβουν στήριξη. Οι ίδιοι άνθρωποι που κατήργησαν τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας τώρα τους ζητάν και τα ρέστα.
Ενώ ο εμπαιγμός των καλλιτεχνών κρατά μήνες, τώρα η κυβέρνηση προσπαθεί να παρουσιαστεί ως εκπρόσωπος των θυμάτων που καταγγέλλουν την κακοποίηση που δέχτηκαν στον χώρο του θεάτρου. Τα μέτρα που υποτίθεται ότι θα πάρει, δεν απαντούν καθόλου στην μία βασική ανάγκη που έχουν τα θύματα: πρόσβαση σε νομική και ψυχολογική βοήθεια. Είναι μέτρα μόνο για τα μάτια του κόσμου. Και πως θα μπορούσαν να είναι κάτι παραπάνω από την στιγμή που η κυβέρνηση και ο ίδιος ο πρωθυπουργός προσπάθησαν να συγκαλύψουν τα εγκλήματα που καταγγέλλονται εναντίον του πολιτικού τους φίλου Δημήτρη Λιγνάδη.
Στηρίζουμε τον δίκαιο αγώνα των καλλιτεχνών. Οι καλλιτέχνες είναι εργαζόμενοι/ες όχι χομπίστες. Έχουν δικαιώματα και ανάγκες όπως όλοι και όλες.
Διεκδικούμε:
-Συλλογικές συμβάσεις εργασίας
-Στήριξη των εργαζόμενων για όλους αυτούς τους μήνες που δεν μπορούσαν να εργαστούν
-Δωρεάν τεστ κορωνοϊού και υγειονομικά αναλώσιμα σε όλους τους χώρους εργασίας
-Υποστήριξη των εργαζόμενων που βρίσκουν το θάρρος να σπάσουν το φόβο και να καταγγείλουν σεξουαλική, σωματική και ψυχολογική βία
-Να αναλάβει η κυβέρνηση την πολιτική ευθύνη για την υπόθεση Λιγνάδη. Να παραιτηθεί η υπουργός πολιτισμού Μενδώνη
*στην αφίσα: πίνακες της Lita Cabellut
