Την Πέμπτη 4/3 τα σωματεία των καλλιτεχνών καλούν σε συγκέντρωση στο Υπουργείο Πολιτισμού και πορεία προς το Υπουργείο Εργασίας.
Ο κλάδος των καλλιτεχνών είναι ένα από τους κλάδους που έχει χτυπηθεί περισσότερο από την πανδημία. Εδώ και ένα χρόνο δεν μπορούν να γίνουν συναυλίες, θεατρικές παραστάσεις και κανενός είδους καλλιτεχνικό δρώμενο. Παράλληλα η κλειστή εστίαση έχει επιπτώσεις και στους καλλιτέχνες που δούλευαν σε μαγαζιά. Η κυβέρνηση δεν έχει πάρει κανένα μέτρο για την στήριξη τους αλλά ούτε για να λειτουργήσουν ξανά οι δραστηριότητες στις οποίες μπορούν να τηρηθούν τα υγειονομικά μέτρα. Παράλληλα, τους κατηγορεί ότι φταίνε οι ίδιοι και ίδιες που δουλεύαν μαύρα και τώρα δεν μπορούν να λάβουν στήριξη. Οι ίδιοι άνθρωποι που κατήργησαν τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας τώρα τους ζητάν και τα ρέστα.
Ενώ ο εμπαιγμός των καλλιτεχνών κρατά μήνες, τώρα η κυβέρνηση προσπαθεί να παρουσιαστεί ως εκπρόσωπος των θυμάτων που καταγγέλλουν την κακοποίηση που δέχτηκαν στον χώρο του θεάτρου. Τα μέτρα που υποτίθεται ότι θα πάρει, δεν απαντούν καθόλου στην μία βασική ανάγκη που έχουν τα θύματα: πρόσβαση σε νομική και ψυχολογική βοήθεια. Είναι μέτρα μόνο για τα μάτια του κόσμου. Και πως θα μπορούσαν να είναι κάτι παραπάνω από την στιγμή που η κυβέρνηση και ο ίδιος ο πρωθυπουργός προσπάθησαν να συγκαλύψουν τα εγκλήματα που καταγγέλλονται εναντίον του πολιτικού τους φίλου Δημήτρη Λιγνάδη.
Στηρίζουμε τον δίκαιο αγώνα των καλλιτεχνών. Οι καλλιτέχνες είναι εργαζόμενοι/ες όχι χομπίστες. Έχουν δικαιώματα και ανάγκες όπως όλοι και όλες.
Διεκδικούμε:
-Συλλογικές συμβάσεις εργασίας
-Στήριξη των εργαζόμενων για όλους αυτούς τους μήνες που δεν μπορούσαν να εργαστούν
-Δωρεάν τεστ κορωνοϊού και υγειονομικά αναλώσιμα σε όλους τους χώρους εργασίας
-Υποστήριξη των εργαζόμενων που βρίσκουν το θάρρος να σπάσουν το φόβο και να καταγγείλουν σεξουαλική, σωματική και ψυχολογική βία
-Να αναλάβει η κυβέρνηση την πολιτική ευθύνη για την υπόθεση Λιγνάδη. Να παραιτηθεί η υπουργός πολιτισμού Μενδώνη
*στην αφίσα: πίνακες της Lita Cabellut
-
-
Ο αγώνας του Κουφοντίνα ως απεργού πείνας και δίψας είναι δίκαιος. Δεν υπερασπίζεται μόνο τα δικαιώματα του ως κρατούμενος, παλεύοντας να υπερασπιστεί έστω και τα ελάχιστα δικαιώματα που του αφήνει η εκδικητική και φωτογραφική ρύθμιση, αλλά παλεύει με το παράδειγμά του για τις δημοκρατικές ελευθερίες και δικαιώματα όλων των αγωνιζομένων. Παλεύει ενάντια σε μια αυταρχική κυβέρνηση που δεν θέλει εμμονικά μόνο να δολοφονήσει τον ίδιο. Στην περίπτωση αυτή δείχνει με τον αυταρχικό της κατήφορο την ανάγκη της να καταστείλει το κίνημα, τους αγωνιστές του και τις αντιστάσεις του, με όλα τα νομικά και κατασταλτικά μέσα που έχει στα χέρια της, αλλά και παραβαίνοντας και τους δικούς της νόμους. Αναπαράγει την τρομοϋστερία για να συκοφαντήσει τον Κουφοντίνα και το κίνημα αλληλεγγύης του, να δικαιολογήσει την καταστολή και τον αυταρχισμό της και να προλειάνει το κατασταλτικό έδαφος για τον νέο κύκλο αγώνων που έρχεται ενάντια στην πολιτική της. Θέλει η αστική τάξη, στην κρίση που περνάει “με πρόσχημα την πανδημία”, να κλείσει τους ανοιχτούς λογαριασμούς και τις παρακαταθήκες του κινήματος ενάντια της, απομονώνοντας το και διεγείροντας τα συντηρητικά αντανακλαστικά της κοινωνίας. Ο ρεβανσισμός της δηλώνεται στο μοτίβο που χρησιμοποιεί ως κυρίαρχο αφήγημα: ”η δημοκρατία δεν εκδικείται, αλλά και δεν εκβιάζεται”. Με την δήλωση αυτή, δείχνει τις προθέσεις της ότι από εδώ και πέρα, ο κάθε δίκαιος ταξικός και κοινωνικός αγώνας, όχι μόνο είναι εκβιασμός αλλά και θα αντιμετωπίζεται αυταρχικά.
Διαβάστε περισσότερα: Να μην αφήσουμε να πεθάνει ο αγωνιστής Δημήτρης Κουφοντίνας, έστω και την ύστατη στιγμή.
