Η ΟΚΔΕ-Σπάρτακος διοργανώνει εκδήλωση για το νομοσχέδιο του Υπουργείου Παιδείας που προβλέπει την ίδρυση πανεπιστημιακής αστυνομίας, για τις κατασταλτικές διατάξεις με τις κάμερες, τα face control και τα πειθαρχικά. Συζητάμε τις αντιδραστικές κατευθύνσεις της κυβέρνησης Μητσοτάκη και τη χάραξη της απάντησης από τη μεριά του φοιτητικού και εκπαιδευτικού κινήματος.
Η πανδημία του κορωνοϊού, που κλείνει περίπου έναν χρόνο διεθνώς και δέκα μήνες στην Ελλάδα, αποτελεί το κυρίαρχο στοιχείο της συγκυρίας. Αυτό αποτυπώνεται στην επιθετικότητα της αστικής τάξης και της κυβέρνησης, που προσπαθεί να διαχειριστεί τη νέα κρίση με γνώμονα τα συμφέροντα ακριβώς της αστικής τάξης και παράλληλα ταμπουρώνεται πίσω από την πανδημία για να παίρνει αντεργατικά, αντικοινωνικά δολοφονικά μέτρα, δήθεν στο όνομα του ορθολογισμού της προστασίας της ζωής. Αποτυπώνεται όμως και στις απαντήσεις που προσπαθούν να δώσουν οι πολιτικές και συνδικαλιστικές οργανώσεις της εργατικής τάξης, οι οποίες καλύπτουν ένα εκτενές φάσμα τοποθετήσεων. Συγκεντρώνοντας την εμπειρία της πραγματικότητας, της εξέλιξης της πανδημίας, των κυβερνητικών και κρατικών μέτρων και των πρόσφατων κοινωνικών αγώνων και αντιστάσεων και συνεχίζοντας στο πνεύμα της τοποθέτησής μας από την αρχή της πανδημίας, φιλοδοξούμε να προσφέρουμε μια ανάλυση πολύ πιο χρήσιμη και μάχιμη από το δίπολο «είστε με τον Τραμπ - είστε με τον Χαρδαλιά», που τόσο δημοφιλές είναι δυστυχώς μεταξύ των οργανώσεων της αριστεράς και της εργατικής τάξης και αποτυπώνει και τις δυσκολίες διαλόγου που μας έχει φορτώσει η καραντίνα.
Το σημείο εκκίνησης της ανάλυσής μας είναι η κρίση. Η πανδημία του κορωνοϊού επιτελεί τις λειτουργίες της καπιταλιστικής κρίσης που κυοφορούνταν, εξαιτίας του γεγονότος ότι η καταστροφική λειτουργία της μακρόσυρτης κρίσης του 2008 περιορίστηκε προσωρινά με την εφαρμογή διαφόρων πολιτικών και οικονομικών στρατηγικών (προγράμματα διάσωσης, ποσοτική χαλάρωση, περαιτέρω συμπίεση των μισθών, νέες φούσκες). Η ιδέα ότι ο κορωνοϊός είναι μπίζνα που ωφελεί άμεσα τους καπιταλιστές στερείται σοβαρότητας και καταρρέει μπροστά στα πραγματολογικά στοιχεία. Πιθανώς, μετά την κρίση και την αναδιάρθρωση που αυτή θα επιφέρει, ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής θα βγει δυνατότερος, όπως συμβαίνει άλλωστε σε κάθε καπιταλιστική κρίση, εάν δεν απειληθεί η εξουσία της αστικής τάξης. Το γεγονός ότι οι κρίσεις είναι απαραίτητες και αξιοποιούνται για την ανανέωση της καπιταλιστικής οικονομίας, όμως, δεν σημαίνει ότι οι κεφαλαιοκράτες τις επιδιώκουν. Υπάρχει πίεση για αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου και κατεύθυνση αύξησης της συγκέντρωσης του κεφαλαίου (π.χ. λειτουργούντα σούπερ μάρκετ σε αντίθεση με πολλά μαγαζιά που είναι κλειστά και δεν μπορούν να λειτουργήσουν από το διαδίκτυο), αλλά κι αυτά τα φαινόμενα είναι απότοκα κι όχι αιτία της κρίσης. Άμεσα, θα υπάρξουν τεράστιες ζημίες και πολλοί μεγάλοι, μεσαίοι και μικροί επιχειρηματίες θα καταστραφούν. Επιπλέον, επανέρχεται πολύ πιο πιεστικά η απειλή της πολιτικής αποσταθεροποίησης, των κοινωνικών εκρήξεων και της ανόδου των εργατικών αγώνων.
Διαβάστε περισσότερα: Τοποθέτηση ΚΕ ΟΚΔΕ-Σπάρτακος για την πανδημία και την κρίση
Η φωτογραφική νομοθετική ρύθμιση για την απαγόρευση της έκτισης της ποινής καταδικασμένων για “τρομοκρατία” σε αγροτικές φυλακές, η απροειδοποίητη μεταγωγή του Δημήτρη Κουφοντίνα στις φυλακές Δομοκού, κατά παράβαση και της ίδιας της νέας νομοθεσίας, σύμφωνα με την οποία ο Κουφοντίνας θα έπρεπε να επιστρέψει στον Κορυδαλλό, καθώς και η υποχρεωτική του νοσηλεία, που έχει τα χαρακτηριστικά βασανιστηρίου, είναι εκδηλώσεις πρωτόγονης κρατικής και ταξικής εκδικητικότητας. Ούτε το ίδιο το κράτος δεν παίρνει στοιχειωδώς σοβαρά το ανέκδοτο ότι οι φυλακές αποσκοπούν στον σωφρονισμό και όχι στην τιμωρία και την εκδίκηση.
Διαβάστε περισσότερα: Ασπίδα ενάντια στην εκδικητικότητα της αστικής τάξης
Την περασμένη εβδομάδα, την Πέμπτη 17 Δεκεμβρίου 2020, πέθανε ο σύντροφος Μάκης Ράπτης σε ηλικία 74 χρονών. Κηδεύτηκε με πολιτική κηδεία την Παρασκευή 18 Δεκεμβρίου. Ο σύντροφος Μάκης γεννήθηκε στη Λαμία το 1946 και εργάστηκε ως εργοδηγός οικοδομών στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Στη μεταπολίτευση προσχώρησε στο τροτσκιστικό κίνημα εντασσόμενος στην Οργάνωση Επαναστατων Μαρξιστών Ελλάδας (ΟΕΜΕ) - εξέδιδε το περιοδικό «Για το Σοσιαλισμό» - ελληνικού τμήματος της Διεθνούς Επαναστατικής Μαρξιστικής Τάσης (ΔΕΜΤ), ηγέτης της οποίας ήταν ο Μιχάλης Ράπτης, ο γνωστός ως Μισέλ Πάμπλο. Αργότερα εντάχθηκε στον κύκλο συζητήσεων “Ενότητα”, όπου ήταν βασικό στέλεχος και στη δεκαετία του 1980 στο σύλλογο «Πρωταγόρα», όπου δέσποζε η φυσιογνωμία του Πάμπλο. Ανένταχτος στο τροτσκιστικό κίνημα εδώ και αρκετά χρόνια, αλλά πάντα ενεργός στο μαζικό κίνημα είτε στη γειτονιά, είτε στις μεγάλες εκδηλώσεις. Ιδιαίτερα συντροφικός, ευγενής, έντιμος, έμπιστος και κριτικός, τον θυμόμαστε στις εκδηλώσεις της Λέσχης του Σπάρτακου, στα συνέδρια του ΙΠΚΕ «Παντελής Πουλιόπουλος» και σε άλλες εκδηλώσεις της ΟΚΔΕ-Σπάρτακος, καθώς και άλλων οργανώσεων. Τα τελευταία χρόνια, ο σύντροφος Μάκης είχε αποσυρθεί λόγω των σοβαρών προβλημάτων υγείας που αντιμετώπιζε.
Η ΟΚΔΕ - Σπάρτακος (εττδ) αποτίει φόρο τιμής στο σύντροφο Μάκη Ράπτη και απευθύνει θερμά συλλυπητήρια στα παιδιά του και στη συντρόφισσα του Δωροθέα.
Αυτή την Κυριακή, 20 Δεκεμβρίου, στις 20:00, η Λέσχη Σπάρτακος σας καλεί στην εκδήλωση με θέμα "Η εφημερίδα 'Εργάτης και Στρατιώτης' και η αντίσταση στον στρατό της ναζιστικής Γερμανίας".
100 νεκροί τη μέρα από τον κορονοϊό, με τους υπουργούς να πανηγυρίζουν γιατί στο Βέλγιο πεθαίνουν περισσότεροι. Μια ύφεση της καπιταλιστικής οικονομίας που όλα δείχνουν ότι θα είναι σαφώς μεγαλύτερη από την ύφεση του 2008. Ένα σύστημα υγείας αποδεκατισμένο, που δεν ενισχύθηκε σε τίποτα από τότε που εμφανίστηκε ο ιός. Μια προκλητική διαχείριση της πανδημίας, με την οποία το πρωί υποχρεωνόμαστε να συνωστιζόμαστε στα ΜΜΜ, στους χώρους εργασίας, από τους οποίους δεν έχει κλείσει πρακτικά κανένας, και στα σούπερ μάρκετ για να μην απειληθούν τα κέρδη των εργοδοτών, και το βράδυ μας κυνηγάει η αστυνομία για να μην κάνουμε βήμα έξω από το σπίτι μας.
Διαβάστε περισσότερα: Δεκέμβρης 2020: Το αστικό κράτος έχει συνέχεια, οι αγώνες μας έχουν διάρκεια.
Αυτό το Σάββατο, 28 Νοεμβρίου, στις 20:00, η Λέσχη Σπάρτακος σας καλεί στην εκδήλωση με θέμα "Από τον Οκτώβρη ως τον Δεκέμβρη του 1944".
Η εργατική τάξη κρατάει την κοινωνία όρθια
Διαβάστε περισσότερα: Πανεργατική Απεργία 26 Νοέμβρη
Η φετινή 25η Νοέμβρη έρχεται να υπενθυμίσει στις γυναίκες όλου του κόσμου μία πολύ σκληρή αλήθεια: ότι σε καιρούς κρίσης ο καπιταλισμός δένεται πολύ πιο σφιχτά με την πατριαρχία και έτσι, τόσο άμεσα όσο και έμμεσα, εντείνεται και η έμφυλη βία και καταπίεση. Τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα έχουν αυξηθεί οι καταγεγραμμένοι βιασμοί, ενώ η πολύ πρόσφατη γυναικοκτονία στην Μάνη, η οποία καλύφθηκε υπό τον άθλιο τίτλο της “οικογενειακής τραγωδίας”, είναι η 10η καταγεγραμμένη για το 2020. Το λοκ ντάουν που επιβλήθηκε αύξησε κατά πολύ τα περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας. Φυσικά, η αλήθεια πίσω από τις επίσημες καταγραφές είναι ακόμα πιο τρομακτική. Επίσης, κανείς δεν μπορεί να μετρήσει όλη την βία και την περιθωριοποίηση που υφίστανται άνθρωποι που καταπιέζονται λόγω ταυτότητας φύλου και σεξουαλικότητας. Η ορατότητα των καταπιεσμένων και των προβλημάτων που υφίστανται, γίνεται ακόμα πιο δυσχερής μέσα σε αυτή την συγκυρία.