Εποχή παρατεταμένης κρίσης
1. Ο καπιταλισμός σήμερα όλο και λιγότερο μπορεί να ικανοποιήσει τις στοιχειώδεις ανάγκες των εργαζόμενων, αλλά όλο και περισσότερο πάνω στο γενικό αγώνα για το ποσοστό της υπεραξίας αμφισβητεί και καταργεί δικαιώματα, μειώνει μισθούς, ελαστικοποιεί τον εργάσιμο χρόνο, αυξάνει την ανεργία, γεγονότα που κάνουν τις κοινωνικές αντιφάσεις εκρηκτικές. Με το να ξεφεύγουν από το εθνικό κράτος οι παραγωγικές δυνάμεις ξεφεύγουν βαθμιαία και από την ικανότητα του κράτους να επηρεάσει την συγκυρία και την ανάπτυξη, παρότι η εξουσία του καθόλου δεν μειώνεται. Όσο περισσότερο οι πολυεθνικές νομίζουν πως κατορθώνουν να ξεφύγουν στο εθνικό πλάνο από τον νόμο της αξίας, τόσο πιο πολύ υποτάσσονται σε αυτόν διεθνώς.
2. Η ανάπτυξη της οικονομίας δεν έλυσε ιστορικά καμία από τις αντιφάσεις του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής. Παραμένουν οι περιοδικές διακυμάνσεις στις επενδύσεις, που τις επιβάλλουν οι περιοδικές διακυμάνσεις στο μέσο ποσοστό του κέρδους. Η απάλυνση του βιομηχανικού κύκλου διαμέσου της σύνδεσής του με τον πιστωτικό κύκλο πέτυχε μόνο για περιορισμένο διάστημα και με αποτέλεσμα τη μόνιμη υποτίμηση του χρήματος και την προοδευτική αποσύνθεση του παγκόσμιου νομισματικού συστήματος.
Διαβάστε περισσότερα: Πολιτική απόφαση ΟΚΔΕ-Σπάρτακος, Συνδιάσκεψη 2016
- Η πτώση της κυβέρνησης είναι μια πολύ θετική εξέλιξη για το κίνημα και ανοίγει νέες προοπτικές για την ταξική πάλη. Παρότι δεν είδαμε να αναπτύσσεται μια κινηματική έκρηξη του μεγέθους της περιόδου 2010-2012, η πτώση της εκλεκτής κυβέρνησης του κεφαλαίου προκλήθηκε εξαιτίας μιας πραγματικής πολιτικής κρίσης, μπροστά στην αποτυχία των διαπραγματεύσεων με την τρόικα και, κυρίως, μπροστά στην αδυναμία της να πάρει νέα μέτρα και να έρθει σε νέα σύγκρουση με το εργατικό κίνημα. Στις συνθήκες αυτές, δεν είναι ώρα για κοινοβουλευτική αναμονή, ηττοπάθεια ή εφησυχασμό, αλλά για αντεπίθεση των εργαζομένων.
Διαβάστε περισσότερα: Τοποθέτηση της ΚΕ της ΟΚΔΕ-Σπάρτακος για τις εκλογές και την παρέμβασή της
