Σε ακόμα μια «μαύρη μέρα» εξελίχτηκε αυτή του ποδοσφαιρικού αγώνα της εθνικής Ελλάδας με την εθνική της Αλβανίας. Τα χτεσινά γεγονότα, εδώ στα Ιωάννινα, δεν μπορούν παρά να γεννούν ένα έντονο σφίξιμο στο στήθος, αλλά και εξαιρετικά ζωηρές ανησυχίες σε όσους έχουν την ελάχιστη και στοιχειώδη δημοκρατική ευαισθησία που άλλοτε θα θεωρούνταν αυτονόητη.
1. Το «Μακεδονικό» αναγνωρίζεται ως ένα από τα « μεγάλα εθνικά θέματα». Μιλώντας για εθνικό θέμα ο κυρίαρχος λόγος δεν εννοεί μόνο ότι είναι ένα ζήτημα που αφορά το ελληνικό έθνος και τις σχέσεις του με άλλα έθνη, αλλά –κυρίως – ότι οφείλουμε να το αντιμετωπίζουμε εθνικά, δηλαδή από τη σκοπιά των συμφερόντων του ελληνικού έθνους. Σ’ αυτό το πλαίσιο, το έθνος τίθεται και επιβάλλεται ως ο μοναδικός, και μάλιστα αυτονόητος, ορίζοντας μέσα στον οποίο μπορούν να τοποθετηθούν οι πολιτικές θέσεις και αντιπαραθέσεις. Κάνοντας τους λογαριασμούς μας με το έθνος και την πολιτική της εθνικής ενότητας, αναγνωρίζουμε πως δεν πρόκειται μόνο για διαστάσεις που επιδρούν στην ταξική πάλη και που οφείλουμε γι’ αυτό να τις λάβουμε υπόψη μας αλλά, ταυτόχρονα, και για εμπόδια στην ανάπτυξή της. Από τη σκοπιά μιας επαναστατικής μαρξιστικής στρατηγικής εκείνο που οφείλει σε κάθε περίπτωση και προς κάθε κατεύθυνση να ξεκαθαριστεί είναι η ανταγωνιστική προτεραιότητα των ταξικών συμφερόντων επί των εθνικών. Η πολιτική μας επιδιώκει την ταξική ενότητα, την ενότητα των καταπιεσμένων πέρα από έθνη, θρησκείες και σύνορα. Ο εχθρός είναι στην ίδια μας τη χώρα και είναι ταξικός.
Με πρωτοφανή και ολοκληρωτικού τύπου βία, από τη μεριά του κράτους εξελίχθηκε όλη η σημερινή μέρα. Με ενέργειες που μοναδικό στόχο έχουν να δείξουν ότι ο αγώνας πλέον για την "δημοκρατία" αποκτά όλο και πιο κυριολεκτική σημασία. Η τρικοματική κυβέρνηση με τις ευλογίες των φασιστών της Χ.Α., έδειξε σήμερα με όλα τα μέσα, ότι “η τάξη θα κυριαρχήσει πάση θυσία” , "τάξη" που προφανώς δεν χωράει αυτοοργανομένους κοινωνικούς χώρους - πυρήνες αντίστασης, δε χωράει εγχειρήματα που εναντιώνονται στην καταπίεση και την εκμετάλλευση προτείνοντας έναν άλλον τρόπο οργάνωσης της κοινωνίας, για μια ζωή με αλληλεγγύη, ισότητα, αυτοοργάνωση και ελευθερία.
Και η Villa Amalias και η κατάληψη Σκαραμαγκά και τα πολιτικά στέκια της ΑΣΟΕΕ και ο ραδιοφωνικός σταθμός 98.0 ως τέτοια χτυπήθηκαν. Το κράτος πλέον επιτίθενται ανοιχτά σε όλες τις εκδοχές του ανταγωνιστικού κινήματος θέλοντας να τσακίσει κάθε φωνή που αντιστέκεται.
Δεν θα νικήσουν ποτέ αυτό που δεν μπορούν να αντιληφθούν...
ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΣΑΧΘΕΝΤΕΣ ΤΗΣ VILLA AMALIAS
ΟΛΟΙ-ΕΣ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ 12/1
ΟΚΔΕ - Σπάρτακος 9/1/2013
Με τη σημερινή εκκένωση της ιστορικής κατάληψης Λέλας Καραγιάννη 37, αποκαλύφθηκε για ακόμα μια φορά (σε μικρό χρονικό διάστημα) το πραγματικό πρόσωπο της τρικομματικής κυβέρνησης και του σχεδίου της άρχουσας τάξης για "τάξη και ασφάλεια". Με μια ακόμα θεαματική επιχείρηση,με ΕΚΑΜ και ελικόπτερο, η αστυνομία εισέβαλε στον επι 24 χρόνια ελεύθερο κοινώνικό χώρο της Κατάληψης, σαν μια λογική συνέχεια των προηγούμενων δράσεων της στην Villa Amalias, την ΑΣΟΕΕ, την Κατάληψη Πατησίων & Σκαραμαγκά. Επίσης, αυτή είναι η απάντηση του κράτους στο τεράστιο κύμα αλληλεγγύης προς τις καταλήψεις και τους κοινωνικούς χώρους που σαρώνει τη χώρα. Σε όλες τις πόλεις πανελλαδικά καλούνται πορείες και δράσεις αλληλεγγύης, με κορυφαία στιγμή την μεγαλειώδη πορεία του Σαββάτου στην Αθήνα, γεγονός που δείχνει ότι το πάθος για την ελευθερία δεν κλείνεται μέσα σε ντουβάρια και κτίρια,αλλά υπάρχει μέσα μας και εκφράζεται με τους κοινωνικούς αγώνες και τις ιδέες μας.
Το πρωί της 20ης Δεκεμβρίου 2012 η αστυνομία, με παρουσία εισαγγελέα, εισέβαλε στη Villa Amalias. Οι δικαιολογίες περί «καταγγελίας για διακίνηση ναρκωτικών» όσο και οι ισχυρισμοί για «εργαστήρια ανομίας» είναι τόσο γελοία που δεν αξίζει να ασχοληθεί κανείς μαζί τους. Το πραγματικό τους πρόβλημα είναι η ίδια η ύπαρξη της Villa Amalias, είναι οι καταλήψεις, είναι οι κοινωνικοί αγώνες ενάντια στην επελαύνουσα βαρβαρότητα. Αν προσθέσουμε και τις πρόσφατες επιθέσεις στην Αγορά της Κυψέλης, το Κοινωνικό Πολιτιστικό Κέντρο της Λαμπηδόνας (και πολλά ακόμα παραδείγματα), κράτος αλλά και φασίστες κάθε είδους επιτίθενται ανοιχτά πλέον στις πιο ριζοσπαστικές εκδοχές του ανταγωνιστικού κινήματος θέλοντας να τσακίσουν κάθε τι που δε μοιάζει με τα μούτρα τους, κάθε δυνατότητα και ελπίδα για μια ζωή με αλληλεγγύη, αυτοοργάνωση και ελευθερία. Τέτοιες δυνατότητες και τέτοιες ελπίδες στεγάζονται και καλλιεργούνται για περισσότερο από δύο δεκαετίες στην κρίσιμη γωνία Αχαρνών και Χέυδεν καθώς και σε κάθε αυτοοργανωμένο εγχείρημα εναντίωσης στην καταπίεση και την εκμετάλλευση.
Αλληλεγγύη στη Villa Amalias
Αλληλεγγύη στις καταλήψεις
ΟΚΔΕ-Σπάρτακος, 20-12-2012