Ο εχθρός δεν είναι ο γειτονικός λαός αλλά η "δική μας" αστική τάξη

  • Εκτύπωση

Διεθνιστική διαδήλωση Σάββατο 24 Φεβρουαρίου 1μμ Προπύλαια

 

Εκδήλωση - συζήτηση Παρασκευή 2 Μαρτίου 6:30 μμ ΟΠΑ – ΑΣΟΕΕ

 Τα συλλαλητήρια για τη Μακεδονία σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, αντιδραστικά και γεμάτα ακροδεξιά εθνικιστική ρητορική, ήταν ένα φιάσκο. Με δεδομένη την υποστήριξη από μεγάλο κομμάτι του πολιτικού φάσματος (ΝΔ, ΑΝΕΛ κλπ), τη χρηματοδότηση που είχαν και την προπαγάνδα των ΜΜΕ, τα συλλαλητήρια ήταν πολύ λιγότερο μαζικά από αυτό που ήλπιζαν οι διοργανωτές τους. Εξάλλου, ο σχεδιασμός των πιο επιθετικών κομματιών, της χρυσής αυγής και άλλων φασιστικών ομάδων να επιβάλουν καθεστώς τρομοκρατίας στην Αθήνα, μετά τη δολοφονική εμπρηστική επίθεση της κατάληψης Libertatia στη Θεσσαλονίκη και με την πλήρη κάλυψη της Αστυνομίας, απέτυχε παταγωδώς.

 

Διαβάστε περισσότερα: Ο εχθρός δεν είναι ο γειτονικός λαός αλλά η "δική μας" αστική τάξη

Ουκρανία: ο φασισμός και ο πόλεμος ως μέσο ιμπεριαλιστικής επέκτασης

  • Εκτύπωση

Παναγιώτης Τσελεπής

Έχει περάσει ήδη ένα χρόνος από τα αιματηρά γεγονότα στην πλατεία Ανεξαρτησίας (Μαϊντάν) στο Κίεβο, την ανατροπή της κυβέρνησης Γιανουκόβιτς και την εγκαθίδρυση μιας κυβέρνησης ακραίων νεοφιλελεύθερων, ακροδεξιών και ναζιστών.[1] Τα γεγονότα αυτά ήταν ουσιαστικά η έναρξη του ουκρανικού εμφυλίου, με την «ευγενή χορηγία» των ιμπεριαλιστών των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σήμερα, ένα χρόνο μετά, ο εμφύλιος μαίνεται στα ανατολικά της χώρας με χιλιάδες νεκρούς, κυρίως αμάχους, θύματα των μαζικών βομβαρδισμών του ουκρανικού στρατού και των φασιστικών ταγμάτων, που πλέον και επίσημα έχουν ενταχθεί στις δυνάμεις του Υπουργείου Εσωτερικών.

Διαβάστε περισσότερα: Ουκρανία: ο φασισμός και ο πόλεμος ως μέσο ιμπεριαλιστικής επέκτασης

Θέσεις για το «Μακεδονικό»

  • Εκτύπωση

 1. Το «Μακεδονικό» αναγνωρίζεται ως ένα από τα « μεγάλα εθνικά θέματα». Μιλώντας για εθνικό θέμα ο κυρίαρχος λόγος δεν εννοεί μόνο ότι είναι ένα ζήτημα που αφορά το ελληνικό έθνος και τις σχέσεις του με άλλα έθνη, αλλά –κυρίως – ότι οφείλουμε να το αντιμετωπίζουμε εθνικά, δηλαδή από τη σκοπιά των συμφερόντων του ελληνικού έθνους. Σ’ αυτό το πλαίσιο, το έθνος τίθεται και επιβάλλεται ως ο μοναδικός, και μάλιστα αυτονόητος, ορίζοντας μέσα στον οποίο μπορούν να τοποθετηθούν οι πολιτικές θέσεις και αντιπαραθέσεις. Κάνοντας τους λογαριασμούς μας με το έθνος και την πολιτική της εθνικής ενότητας, αναγνωρίζουμε πως δεν πρόκειται μόνο για διαστάσεις που επιδρούν στην ταξική πάλη και που οφείλουμε γι’ αυτό να τις λάβουμε υπόψη μας αλλά, ταυτόχρονα, και για εμπόδια στην ανάπτυξή της. Από τη σκοπιά μιας επαναστατικής μαρξιστικής στρατηγικής εκείνο που οφείλει σε κάθε περίπτωση και προς κάθε κατεύθυνση να ξεκαθαριστεί είναι η ανταγωνιστική προτεραιότητα των ταξικών συμφερόντων επί των εθνικών. Η πολιτική μας επιδιώκει την ταξική ενότητα, την ενότητα των καταπιεσμένων πέρα από έθνη, θρησκείες και σύνορα. Ο εχθρός είναι στην ίδια μας τη χώρα και είναι ταξικός.

Διαβάστε περισσότερα: Θέσεις για το «Μακεδονικό»