ΟΚΔΕ Σπάρτακος

Εκδήλωση, Σάββατο 16 Μάρτη, "100 χρόνια από την ίδρυση της Τρίτης Διεθνούς"

16 Μάρτη ενάντια στον ρατσισμό

Στις 21 Μαρτίου του 1960, στο Σάρπβιλ της Ν.Αφρικής, ένα πλήθος μαύρων διαδηλωτών διαμαρτύρεται ειρηνικά μπροστά στα δημοτικά γραφεία της πόλης, ενάντια στην πολιτική των διακρίσεων του Απαρτχάιντ. Αιτία της διαμαρτυρίας ήταν η ρατσιστική πολιτική που υφίσταντο οι μαύροι/ες από την Νοτιοαφρικανική Κυβέρνηση και αστυνομία. Κάθε μαύρος/η ήταν υποχρεωμένος/η, όταν βρισκόταν σε δημόσιο χώρο, να φέρει βιβλιάριο ταυτότητας, ΑΦΜ, τα στοιχεία του εργοδότη του/ης καθώς και μια σειρά άλλων εγγράφων. Η ποινή, για όποιον/α δεν συμμορφωνόταν, ήταν έως και 30 μέρες φυλάκισης.

Οι συλλήψεις για τους/ις «παραβάτες/ριες»ήταν καθημερινό φαινόμενο, και όπως θα υπέθετε κανείς/μία, συνοδεύονταν από ξυλοδαρμούς, εξευτελισμό, βιασμούς κλπ. Έτσι λοιπόν, εκείνη την ημέρα, ένα πλήθος 5-7 χιλιάδων ανθρώπων συγκεντρώθηκε και απαιτούσε να πάψει αυτή η πολιτική. Η απάντηση του κράτους ήταν άμεση. 300 αστυνομικοί άνοιξαν πυρ στο άοπλο και ειρηνικό πλήθος δολοφονώντας 70 ανθρώπους και τραυματίζοντας δεκάδες άλλους.Σχεδόν 6 χρόνια μετά, η γενική συνέλευση του ΟΗΕ καθιερώνει την 21^η Μαρτίου ως ημέρα κατά του ρατσισμού.

Διαβάστε περισσότερα: 16 Μάρτη ενάντια στον ρατσισμό

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΤΗΣ 4ΗΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗ ΒΕΝΕΖΟΥΕΛΑ

Όχι στην ιμπεριαλιστική απειλή εναντίον της Βενεζουέλας!

Όχι στην απόπειρα πραξικοπήματος των Τραμπ-Γκαϊντό!

Στην υπεράσπιση της κυριαρχίας του Μπολιβαριανού έθνους και λαού!

Σε μια ακόμα από τους πολεμικές μιντιακές  μηχανεύσεις στην υπηρεσία του μεγάλου κεφαλαίου των ΗΠΑ, ο Ντόναλντ Τραμπ χρησιμοποιεί τη νέα ισορροπία δυνάμεων στη Λατινική Αμερική -όπου το εκκρεμές έχει στραφεί προς τα δεξιά- για να κατευθύνει τις πιο ενθουσιώδεις μαριονέτες του, τον Ντούκε της Κολομβίας και τον Μπολσονάρο της Βραζιλίας να ηγηθούν σε μια πολιτική επίθεση που περιλαμβάνει στρατιωτικό εκβιασμό, ώστε να ανατρέψουν την κυβέρνηση της Βενεζουέλας.  

Διαβάστε περισσότερα: ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΤΗΣ 4ΗΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗ ΒΕΝΕΖΟΥΕΛΑ

8 Μάρτη 2019

Φέτος στην 8η Μάρτη, δεν γιορτάζουμε αλλά αγωνιζόμαστε. Αγωνιζόμαστε ενάντια στην ανεργία και την ανισότητα στους μισθούς. Αγωνιζόμαστε ενάντια στην λιτότητα που ρίχνει όλο και περισσότερα βάρη στις πλάτες μας. Αγωνιζόμαστε ενάντια στον σεξισμό και τα στερεότυπα που μας επιβάλλουν.  Αγωνιζόμαστε ενάντια στις επιθέσεις, τους βιασμούς και τις γυναικοκτονίες. Αγωνιζόμαστε για τις γυναίκες που δεν πρόλαβαν να μιλήσουν.

Δίνουμε όλες τις μάχες, τις μικρές και τις μεγάλες, για κάθε τι που μας καταπιέζει. Έχουμε πείρα πλέον αλλά και μεγάλες προκλήσεις.Οι καταγγελίες για σεξιστικές επιθέσεις κάθε τύπου πληθαίνουν καθημερινά, οι γυναίκες παντού βρίσκουν το θάρρος να φωνάξουν “Ως εδώ!”. Παίρνουν θάρρος από τους φεμινιστικούς αγώνες παγκοσμίως. Παίρνουν θάρρος και από τους αγώνες που έρχονται.

Φέτος για πρώτη φορά καταφέρνουμε η 8η Μάρτη να είναι μία μέρα απεργιακής κινητοποίησης. Οι εργαζόμενες και οι εργαζόμενοι αγωνίζονται για τα δικαιώματα των γυναικών και την διπλή εκμετάλλευση τους. Διαδηλώνουν για να αναδείξουν τον τρόπο με τον οποίο η κρίση φόρτωσε επιπλέον βάρη στις πλάτες των εργαζόμενων γυναικών, των ανέργων και των μεταναστριών. Η προσπάθεια για να είναι αυτή η απεργία επιτυχημένη αποκαλύπτει την ταξική όψη της καταπίεσης της γυναίκας.

Όλοι και όλες στον δρόμο στις 8 Μάρτη! Μαζί με αυτές και αυτούς που απεργούν δείχνοντας ότι είναι μέρα αγώνα. Μαζί με τις φεμινιστικές συλλογικότητες και ομάδες που δίνουν φωνή στις γυναίκες που θέλουν να αγωνιστούν ενάντια στην σεξιστική βία. Δίνουμε όλες και όλοι την μάχη ενάντια στον καπιταλισμό και την πατριαρχία. Καμία μόνη, καμία λιγότερη, για να περπατάμε στο δρόμο ελεύθερες, όχι γενναίες.

Αποκριάτικο party, Σάββατο 9 Μάρτη

Εκδήλωση, Σάββατο 2 Μάρτη, "Καμία μόνη της απέναντι στην πατριαρχία και τον καπιταλισμό"

ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΙΣ ΔΗΜΟΤΙΚΕΣ – ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΟΥ 2019

Μετρώντας πάνω από 10 χρόνια μνημονίων, οι εκλογές του 2019, δημοτικές, περιφερειακές και ευρωεκλογές διεξάγονται σε ένα βαρύ κλίμα με τους εργαζομένους, αλλά και τα μικροαστικά στρώματα να έχουν δεχθεί απανωτά και ισχυρά χτυπήματα. Το πολιτικό φόντο δεν είναι άλλο από το «τέλος των μνημονίων», αλλά με τη συνέχιση της ίδιας, γνωστής πια, μνημονιακής πολιτικής. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ξεκινάει την προεκλογική της εκστρατεία με κίβδηλες και μίζερες υποσχέσεις για τους εργαζόμενους και ταυτόχρονα με την υπόσχεση για σταθερότητα και κερδοφορία για τα αφεντικά. Η Νέα Δημοκρατία σε ένα κρεσέντο εθνικισμού και νεοφιλελεύθερων διακηρύξεων μπαίνει κι αυτή στο κυνήγι των εκλογών, προσπαθώντας να ξανακερδίσει την υποστήριξη της αστικής τάξης, με κύρια στρατηγική τις ιδιωτικοποιήσεις, την καταστρατήγηση των όποιων εργασιακών δικαιωμάτων έχουν μείνει και το δόγμα της εντατικότερης «τάξης και ασφάλειας».

Οι κοινωνικές αντιδράσεις απέναντι στην κατάσταση αυτή είναι σήμερα πολύ κατώτερες από εκείνες που απαιτούνται, χωρίς όμως να έχουν εξαλειφθεί. Σε ένα έδαφος όπου η κοινωνική συνείδηση αλλάζει με εξαιρετικά γρήγορους ρυθμούς, αυτό το κλίμα είναι απόλυτα εφικτό να αναστραφεί. Προς το παρόν, ωστόσο, η συμμετοχή στις κινητοποιήσεις έχει μειωθεί αισθητά, οι αγώνες έχουν περιοριστεί στους θιγόμενους κάθε φορά κλάδους και έχει αναπτυχθεί ένα κλίμα μοιρολατρίας και αναμονής. Σε μια χρονιά συνεχόμενων εκλογικών αναμετρήσεων, το εργατικό κίνημα έχει την ευκαιρία να ξαναβγεί στο προσκήνιο και να μην μείνει στην αναμονή της εφαρμογής των όποιων προεκλογικών υποσχέσεων. Να αφήσει πίσω του την αμηχανία που του έφερε η εκλογή ΣΥΡΙΖΑ και να μπει σε μια εποχή ανασυγκρότησης και μάχης.

Διαβάστε περισσότερα: ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΙΣ ΔΗΜΟΤΙΚΕΣ – ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΟΥ 2019

Για τη Συμφωνία των Πρεσπών και τα εθνικιστικά συλλαλητήρια

Η Συμφωνία των Πρεσπών εμπεδώνει με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο την ηγεμονία του ελληνικού κράτους απέναντι στο γειτονικό μακεδονικό κράτος και αποτελεί μια συντριπτική διπλωματική και πολιτική νίκη της ελληνικής αστικής τάξης. Το πρόβλημα που υποτίθεται ότι λύνει η Συμφωνία είναι ένα πρόβλημα που δημιούργησε αποκλειστικά η Ελλάδα, βασιζόμενη στην οικονομική της διείσδυση στη Δημοκρατία της Μακεδονίας (ΔΜ) και στην ικανότητα να ασκεί σε αυτή οικονομικό και πολιτικό εκβιασμό, μέχρι και οικονομικό στραγγαλισμό. Η ελληνική πλευρά αναδεικνύεται οριστικά νικήτρια, καθώς και κατάφερε να επιβάλει συνταγματική αλλαγή της ονομασίας ενός άλλου κράτους, γεγονός, που, όπως και η ίδια η κυβέρνηση επαίρεται, είναι πρωτοφανές σε καιρό ειρήνης, και αναδείχθηκε για μια ακόμα φορά σε χώρα-κλειδί για την κυριαρχία και την επέκταση των διεθνών ιμπεριαλιστικών οικονομικών και στρατιωτικών θεσμών (ΕΕ-ΝΑΤΟ) στους οποίους συμμετέχει.

Διαβάστε περισσότερα: Για τη Συμφωνία των Πρεσπών και τα εθνικιστικά συλλαλητήρια