ΟΚΔΕ Σπάρτακος

Τοποθέτηση της ΟΚΔΕ-Σπάρτακος για την κρίση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και τις εκλογές

1.  Σε μια περίοδο κατά την οποία το εργατικό κίνημα βρίσκεται σε ύφεση, αλλά ωστόσο σημαντικά τμήματα των εργαζομένων έχουν αποκομίσει σημαντική πολιτική εμπειρία μέσα από το κίνημα και τις πολιτικές εξελίξεις των τελευταίων 10 χρόνων, η σημερινή κρίση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στερεί από την αντικαπιταλιστική αριστερά την ευκαιρία να διαδώσει τις απόψεις της και να συνδεθεί με ευρύτερα αγωνιστικά τμήματα.

2.   Η κρίση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν μπορεί απλώς να αναχθεί στην υπαρκτή πίεση τη πτώσης του κινήματος. Εντάσσεται στο πλαίσιο της ευρύτερης διεθνούς κρίσης της αντικαπιταλιστικής αριστεράς, όπως αυτή διαμορφώθηκε από τις αρχές του αιώνα. Το γαλλικό ΝΡΑ για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες δεν συμμετέχει στις ευρωεκλογές. Η αμερικάνικη ISO αυτοδιαλύθηκε. Πρακτικά όλες οι διεθνείς οργανώσεις αντιμετωπίζουν διασπάσεις και κρίσεις, με πιο πρόσφατη αυτή στη CWI. Κόμματα όπως το πορτογαλικό Bloco και η δανέζικη Κοκκινοπράσινη Συμμαχία έχουν ενσωματωθεί στο ρεφορμιστικό Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς και στον ένα ή άλλο βαθμό τη διαχείριση του συστήματος. Η αγγλική αντικαπιταλιστική αριστερά αδυνατεί να διαχωριστεί από τους εργατικούς του Κόρμπυν. Μια σειρά στελέχη της αντικαπιταλιστικής αριστεράς, μεταξύ των οποία και τα πιο γνωστά ονόματα του πολιτικού γραφείου της 4^ης Διεθνούς, υπέγραψαν πρόσφατα το “Μανιφέστο για έναν νέο λαϊκό διεθνισμό στην Ευρώπη», ένα πρόγραμμα κυβερνητικής διαχείρισης για τις «λαϊκές αριστερές κυβερνήσεις» που δεν διαφέρει ουσιαστικά από τις παλιότερες διαχειριστικές προτάσεις της πρωτοβουλίας αριστερών οικονομολόγων, του PlanB κλπ. Η κατάσταση απηχεί συνολικότερες αδυναμίες να παίξει η αντικαπιταλιστική αριστερά ρόλο κλειδί στην κρίση. Σε τελική ανάλυση, ωστόσο, το πρόβλημα ανάγεται στην ηγεμόνευση από τον ρεφορμισμό.

Διαβάστε περισσότερα: Τοποθέτηση της ΟΚΔΕ-Σπάρτακος για την κρίση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και τις εκλογές

Πολιτική απόφαση της συνδιάσκεψης ΟΚΔΕ-Σπάρτακος 2018

Δημοσιεύουμε την απόφαση που υπερψηφίστηκε από το 80% της συνδιάσκεψης της ΟΚΔΕ-Σπάρτακος, στις 2-4 Νοέμβρη, όπως διαμορφώθηκε και με τις τροποποιήσεις που υπερψηφίστηκαν.

Α. Διεθνής κατάσταση

Α1. Η καπιταλιστική κρίση δεν έχει ξεπεραστεί

Η παγκόσμια καπιταλιστική κρίση του 2008 υπήρξε η κατάληξη μιας μακράς περιόδου πιέσεων στην καπιταλιστική οικονομία και το ποσοστό κέρδους. Ήταν αναμενόμενο ότι μια κρίση τέτοιας ιστορικής εμβέλειας δεν θα μπορούσε να ξεπεραστεί σύντομα και χωρίς μια ριζική καταστροφή κεφαλαίων και παραγωγικών δυνάμεων. Τα τεράστια προγράμματα κρατικής παρέμβασης (bail-outs, κρατικές ενέσεις στην οικονομία, χαμηλά επιτόκια των κεντρικών τραπεζών και ποσοτική χαλάρωση) απέτρεψαν ένα ακόμη μεγαλύτερο σοκ, με το κόστος όμως μιας παρατεταμένης ύφεσης που εγκυμονεί τον κίνδυνο νέων καταρρεύσεων. Η καταστροφική αντικειμενική λειτουργία της κρίσης δεν έχει ολοκληρωθεί.

Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι οι ρυθμοί ανάπτυξης είναι διαρκώς αρνητικοί. Από το 2010 και μετά, στις περισσότερες ανεπτυγμένες χώρες η ανάπτυξη επανήλθε σε θετικούς ρυθμούς, κατά κανόνα όμως αναιμικούς και επισφαλείς (σπανίως άνω του 2% όσον αφορά το ΑΕΠ). Η βιομηχανική παραγωγή παγκοσμίως παραμένει σε χαμηλά επίπεδα. Οι επενδύσεις εξακολουθούν να είναι σημαντικά μειωμένες και ο ακαθάριστος σχηματισμός παγίου κεφαλαίου δεν έχει φτάσει ποτέ στα προ κρίσης επίπεδα στις ανεπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες. Το ίδιο ισχύει και για τις άμεσες ξένες επενδύσεις, και γενικότερα τις διεθνείς ροές κεφαλαίου. Ο ρυθμός κεφαλαιακής συσσώρευσης εξακολουθεί να ελαττώνεται.

Διαβάστε περισσότερα: Πολιτική απόφαση της συνδιάσκεψης ΟΚΔΕ-Σπάρτακος 2018

ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΙΣ ΔΗΜΟΤΙΚΕΣ – ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΟΥ 2019

Μετρώντας πάνω από 10 χρόνια μνημονίων, οι εκλογές του 2019, δημοτικές, περιφερειακές και ευρωεκλογές διεξάγονται σε ένα βαρύ κλίμα με τους εργαζομένους, αλλά και τα μικροαστικά στρώματα να έχουν δεχθεί απανωτά και ισχυρά χτυπήματα. Το πολιτικό φόντο δεν είναι άλλο από το «τέλος των μνημονίων», αλλά με τη συνέχιση της ίδιας, γνωστής πια, μνημονιακής πολιτικής. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ξεκινάει την προεκλογική της εκστρατεία με κίβδηλες και μίζερες υποσχέσεις για τους εργαζόμενους και ταυτόχρονα με την υπόσχεση για σταθερότητα και κερδοφορία για τα αφεντικά. Η Νέα Δημοκρατία σε ένα κρεσέντο εθνικισμού και νεοφιλελεύθερων διακηρύξεων μπαίνει κι αυτή στο κυνήγι των εκλογών, προσπαθώντας να ξανακερδίσει την υποστήριξη της αστικής τάξης, με κύρια στρατηγική τις ιδιωτικοποιήσεις, την καταστρατήγηση των όποιων εργασιακών δικαιωμάτων έχουν μείνει και το δόγμα της εντατικότερης «τάξης και ασφάλειας».

Οι κοινωνικές αντιδράσεις απέναντι στην κατάσταση αυτή είναι σήμερα πολύ κατώτερες από εκείνες που απαιτούνται, χωρίς όμως να έχουν εξαλειφθεί. Σε ένα έδαφος όπου η κοινωνική συνείδηση αλλάζει με εξαιρετικά γρήγορους ρυθμούς, αυτό το κλίμα είναι απόλυτα εφικτό να αναστραφεί. Προς το παρόν, ωστόσο, η συμμετοχή στις κινητοποιήσεις έχει μειωθεί αισθητά, οι αγώνες έχουν περιοριστεί στους θιγόμενους κάθε φορά κλάδους και έχει αναπτυχθεί ένα κλίμα μοιρολατρίας και αναμονής. Σε μια χρονιά συνεχόμενων εκλογικών αναμετρήσεων, το εργατικό κίνημα έχει την ευκαιρία να ξαναβγεί στο προσκήνιο και να μην μείνει στην αναμονή της εφαρμογής των όποιων προεκλογικών υποσχέσεων. Να αφήσει πίσω του την αμηχανία που του έφερε η εκλογή ΣΥΡΙΖΑ και να μπει σε μια εποχή ανασυγκρότησης και μάχης.

Διαβάστε περισσότερα: ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΙΣ ΔΗΜΟΤΙΚΕΣ – ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΟΥ 2019

Για τις μετωπικές πρωτοβουλίες

Η πολιτική κατάσταση στη χώρα σήμερα χαρακτηρίζεται από μια ορισμένη στασιμότητα, η οποία ωστόσο δεν εδράζεται σε πολιτική και οικονομική σταθερότητα. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ υλοποιεί με συνέπεια το 3ο μνημόνιο και την ανανεωμένη ταξική επίθεση εναντίον της εργατικής τάξης και των καταπιεσμένων κοινωνικών στρωμάτων. Οι όποιες αντιπαραθέσεις και εμπλοκές στη διαπραγμάτευση για τη 2η αξιολόγηση είναι πολύ περιορισμένης κλίμακας, κατ' ουσία συμβολικές και όχι ουσιαστικά διαφορετικές από τους βραχύβιους λεονταρισμούς των προηγούμενων κυβερνήσεων σε διάφορες προηγούμενες φάσεις διαπραγματεύσεων.

Διαβάστε περισσότερα: Για τις μετωπικές πρωτοβουλίες