ΟΚΔΕ Σπάρτακος

Η 1η Οκτωβρίου έφτασε τελικά στην Καταλονία και, αν και ο Ραχόι επαναλάμβανε ότι δεν θα γινόταν δημοψήφισμα, υπήρξαν κάλπες, ψηφοδέλτια και σειρές αναμονής χιλιάδων Καταλανών. Από το πρωί, δεν σταμάτησαν να εκτυλίσσονται σκηνές βίας έξω από τα σχολεία που ήταν κατειλημμένα από το βράδυ. Οι αστυνομικές δυνάμεις έκαναν αθρόα χρήση δακρυγόνων και πλαστικών σφαιρών ενάντια στις κινητοποιήσεις, τις ανθρώπινες αλυσίδες και τις καθιστικές διαμαρτυρίες σε μια σειρά από πόλεις με τίμημα 830 τραυματίες.

Δε συμμεριζόμαστε το μύθο της τοπικής κυβέρνησης, σύμφωνα με τον οποίο οι καταλανοί αστυνομικοί (Mossos d’esquadra) έγιναν “η αστυνομία-σύμμαχος του καταλανικού λαού” απέναντι στην Εθνοφρουρά (Guardia civil)  και την Εθνική Αστυνομία, τις ενισχύσεις που έφτασαν από τη Μαδρίτη. Δεν ξεχνάμε το παρελθόν καταστολής του εργατικού και φοιτητικού κινήματος που έχει στους ώμους της η καταλανική αστυνομία, όπως οι επιθέσεις στις διαδηλώσεις ενάντια στον εκπαιδευτικό νόμοLOU υπό τις οδηγίες τηςICV(Ενωμένη Αριστερά στην Καταλονία) κατά τη διάρκεια της τρικομματικής (μαζί με τους σοσιαλιστές,PSC και τη Δημοκρατική Αριστερά,ERC) και ενάντια στη διαδήλωση του κινήματος 15Μ που πραγματοποίησαν αποκλεισμό του τοπικού κοινοβουλίου κατά την ψηφοφορία ενός πακέτου περικοπών τον Ιούνιο του 2011. Δεν είναι “σύντροφος” του κινήματος, τον ίδιο ρόλο καταναγκασμού παίζει. Θα δούμε τη στάση της στη γενική απεργία την Τρίτη.

Όλοι και όλες στις αντιφασιστικές διαδηλώσεις.

Σάββατο 16 Σεπτέμβρη, 6 μ.μ., Σύνταγμα

 Δευτέρα 18 Σεπτέμβρη, 5 μ.μ., μνημείο Φύσσα, Κερατσίνι

Πριν τέσσερα χρόνια, ο αντιφασίστας τραγουδιστής Παύλος Φύσσας δολοφονήθηκε από οργανωμένους ναζί της Χρυσής Αυγής. Δεν ήταν η πρώτη δολοφονική επίθεση των ναζί – αρκεί να θυμηθούμε τη στυγνή δολοφονία του ΣαχζάτΛουκμάν λίγο καιρό νωρίτερα. Ήταν όμως η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Τις επόμενες μέρες, χιλιάδες εργαζόμενοι, νεολαίοι, ντόπιοι και μετανάστες βγήκαν στους δρόμους, μαζικά, οργισμένα και μαχητικά, αρχικά στο Κερατσίνι και σε πολλές πόλεις της χώρας, έπειτα εναντίον των κεντρικών γραφείων της Χρυσής Αυγής στην Αθήνα.

ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΗΣ ΜΠΟΛΙΒΑΡΙΑΝΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟ,

ΤΗΝ ΝΤΟΠΙΑ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΚΑΙ ΤΗ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ!

 Οι εξελίξεις στη Βενεζουέλα είναι ιδιαίτερα ανησυχητικές για το μέλλον της μπολιβαριανής διαδικασίας. Η αντιπολίτευση επιδιώκει να ανατρέψει το καθεστώς Μαδούρο και να ξεμπερδέψει μια για πάντα με τις κατακτήσεις και το συμβολισμό του. Είναι προφανές ότι τίποτα θετικό δεν μπορεί να προκύψει από τη δήθεν δημοκρατική αντιπολίτευση, που προσπαθεί να αντλήσει δημοκρατικό άλλοθι απέναντι στο “αυταρχικό καθεστώς”, συνεπικουρούμενη καθημερινά από τα δυτικά κυρίαρχα ΜΜΕ στις δύο πλευρές του Ατλαντικού. Οι αντιπολιτευόμενοι είναι ένας εσμός από ανθρώπους των πολυεθνικών και των τραπεζών, αυτοεξόριστους του Μαϊάμι, παλιές ελίτ του πετρελαίου που έχουν χάσει εν μέρει τα προνόμιά τους, ανοιχτούς φασίστες, νεαρούς οπλισμένους κουκουλοφόρους τραμπούκους με πρακτικές παραστρατιωτικών συμμοριών. Είναι σε απευθείας επαφή με την Ουάσινγκτον και τους αντιδραστικούς κύκλους της Κολομβίας και άλλων γειτονικών χωρών. Η πολιτική τους δράση συνίσταται στο οικονομικό μποϋκοτάζ απέναντι στο καθεστώς, τη φυγή τεράστιων κεφαλαίων στο εξωτερικό, τον οικονομικό στραγγαλισμό των λαϊκών στρωμάτων και, πιο πρόσφατα, την τρομοκρατία στο δρόμο, τον εμπρησμό πολιτών, τους πυροβολισμούς εναντίον των πιο φτωχών και σκουρόχρωμων. Ειδικά το τελευταίο διάστημα, έχουν αποχαλινωθεί στο πλαίσιο μιας σειράς λιγότερο ή περισσότερο βίαιων πραξικοπημάτων (Βραζιλία, Ονδούρα, Παραγουάη). Η νίκη της αντιπολίτευσης θα σημάνει τη βίαιη καταστολή των εργατικών και λαϊκών κινημάτων και την σφιχτή πρόσδεση της χώρας στο ιμπεριαλιστικό σύστημα. Οι απειλές του προέδρου Τραμπ για ανάληψη στρατιωτικής δράσης ενάντια στη Βενεζουέλα δείχνουν το ποιόν της.

Το 20^ο αντιρατσιστικό φεστιβάλ λαμβάνει χώρα στην Αθήνα, σε μια περίοδο που τα κράτη της Ευρώπης επιλέγουν να ενισχύσουν τα σύνορά τους με πλεονάζουσα ξενοφοβία και μισαλλοδοξία προκειμένου να δικαιολογήσουν την  αυξημένη στρατιωτική παρουσία και να μεταθέσουν το πρόβλημα της καθημερινότητας των καταπιεσμένων στο «διαφορετικό».

Οι παγκόσμιοι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί διαλύουν τις ζωές εκατοντάδων χιλιάδων, και στον απόηχο των επιθέσεών τους, επιλέγουν το πόσο «φιλάνθρωποι» ή «μετριοπαθείς» θα δείξουν ανάλογα με το δημοσκοπικό τους προφίλ. Παράλληλα εξελίσσεται νέο κύμα επιθέσεων των Ταλιμπάν στο βόρειο Πακιστάν εν όψει της γιορτής Ιντ. Στον «χαμένο παράδεισο» της Ευρώπης, οι πρόσφυγες καταλήγουν σε κέντρα κράτησης μακριά από την ελπίδα για ζωή και ευημερία. Το ανθρωπιστικό προσωπείο που χρησιμοποιούν η κυβέρνηση και η πλειοψηφία των ΜΚΟ είναι ψευδεπίγραφο. Τα περιστατικά βίας και αυτοκτονιών σπάνε κάθε πρόσχημα που θέλει να κρατήσει η κυβέρνηση. Η περιθωριοποίηση, η ανέχεια, η αλλοτρίωση στο σημείο του να χάνεται κάθε επίπεδο συνείδησης και ελπίδας για διεκδίκηση, είναι τα όπλα του κεφαλαίου εναντίον των λαών που ξεριζώνονται και μετατρέπονται σε εκμεταλλεύσιμα και αποπροσανατολισμένα στρώματα εργασίας.

Ο αδίστακτος και κατά συρροή δολοφόνος του μικρού Μάριου, είναι ο καπιταλισμός και το σάπιο κράτος του, αμφότερα εκ γενετής διεφθαρμένα μέχρι το μεδούλι.

Οι Ρομά, ή όπως αλλιώς, είναι μια μειονότητα που διαχρονικά αντιμετώπιζε μία από τις χειρότερες μορφές ρατσισμού, ενώ η πολιτεία ποτέ δεν εφάρμοσε μια ουσιαστική πολιτική για την ένταξή τους, εγκαταλείποντάς τους στο περιθώριο, κοινωνικά αποκλεισμένους σε μέγιστο βαθμό, με ό,τι αυτό συνεπάγεται τόσο για τους ίδιους όσο και για την υπόλοιπη κοινωνία. Και σα να μην έφτανε αυτό, το σάπιο σύστημα βρήκε και τρόπο να αντλήσει κέρδος από αυτή την περιθωριοποιημένη κοινωνική ομάδα: μετέτρεψε μια μερίδα από αυτούς σε λιανέμπορους του λευκού θανάτου.

Λόγω της ιδιότυπης κοινωνικής τους κατάστασης και του αποκλεισμού που υφίστανται από την εκπαίδευση και τα άλλα βασικά κοινωνικά αγαθά, οι Ρομά είναι ανήμποροι να παρακολουθήσουν τις εξελίξεις και να προσαρμοστούν στο υπόλοιπο κοινωνικό σύνολο. Όλα αυτά με τη σειρά τους, σε συνδυασμό με την εδώ και δεκαετίες απαξίωση των παραδοσιακών τους επαγγελμάτων (γανωτές, καλαθοπλέκτες, σιδηρουργοί, χαλκουργοί, τροχιστές,εργάτες γης κλπ.) οδηγούν στο να αδυνατούν ολοκληρωτικά να βρουν διέξοδο προς την ήδη ρημαγμένη αγορά εργασίας, να βρουν τρόπο να κερδίσουν ένα εισόδημα, να βρουν και αυτοί μια θέση στο ήλιο.

Στην περιοχή του Απρόπυργου, εδώ και μήνες διεξάγονται καταφανείς βιαιοπραγίες εις βάρος μεταναστών εργατών γης από φασιστικές ομάδες της περιοχής. Οι ρατσιστικές επιθέσεις έχουν για κίνητρο την συγκάλυψη της μαύρης καθημερινότητας στην εργασία των μεταναστών.

Η δράση των συγκαλυμμένων κάτω από την ανωνυμία φασιστών βρίσκει κατάλυμα στα τοπικά γραφεία της Χρυσής Αυγής. Οι πολλαπλές δολοφονικές επιθέσεις διεξάγονται κάτω από την ανεκτικότητα της Ελληνικής Αστυνομίας, καθώς τα περιστατικά έχουν πολλάκις καταγγελθεί, ενώ το τελευταίο διάστημα οξύνονται.

Οι φασίστες και αυτοί που τους καλύπτουν θέλουν τους μετανάστες σύγχρονους σκλάβους. Δικό μας χρέος να τους ενώσουμε με το συνολικότερο εργατικό κίνημα, και με αντιφασιστικό πρόταγμα να δώσουμε τη μάχη για αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης και εργασίας.

Το φετινόAthens Pride λαμβάνει χώρα έναν χρόνο μετά την ψήφιση της επέκτασης του συμφώνου συμβίωσης για τα ομόφυλα ζευγάρια, που αποτελούσε διεκδίκηση χρόνων της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας. Ωστόσο, πολλά σκοτεινά νομικά σημεία, ελλείψεις και περιορισμοί είναι ο τελικός απολογισμός αυτής της καθ’ όλα επίδοξης διαχείρισης της «κυβέρνησης της αριστεράς», μιας που το ανερχόμενο ΛΟΑΤΚΙ+ κίνημα διεκδικεί πολλά περισσότερα, όπως ο πολιτικός γάμος, η παιδοθεσία και η κατοχύρωση της ταυτότητας φύλου κ.ά. Εκτός όμως από τις παραπάνω διεκδικήσεις αστικών ελευθεριών, υπάρχουν και ομάδες που ριζοσπαστικοποιούνται προς μια συνολικότερη ανάδειξη της διαθεματικότητας που έχουν οι κοινωνικοί αγώνες ενάντια στην καταπίεση και την εκμετάλλευση, στη βάση της ταξικότητας. Παρά το ότι τα τελευταία χρόνια, μέσω τουAthens Pride, έχει ανοίξει ο διάλογος για τις διεκδικήσεις της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας, η διοργάνωσή του από μία αδιαφανή ΜΚΟ, η εμπορευματοποίηση και η ύπαρξη χορηγών, με τρανταχτά παραδείγματα την πρεσβεία των ΗΠΑ αλλά και τηνELDORADO (η οποία τελικά, μετά από την κατακραυγή ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων, αποχώρησε από τη συνεργασία), έρχονται σε αντίθεση με το πραγματικό νόημα της ημέρας για το ΛΟΑΤΚΙ+ κίνημα, μιας ημέρας μνήμης της εξέγερσης στοStonewall.

Συγκέντρωση αλληλεγγύης Τρίτη 30/5, 09.00 π.μ. στα δικαστήρια της Ευελπίδων.

Η σύλληψη 3 αντιφασιστών αγωνιστών από το Περιστέρι και την Πετρούπολη και η απόδοση βαριών κατηγοριών, με τις οποίες οδηγούνται σε δίκη, είναι άλλη μια προκλητική περίπτωση κρατικής δίωξης ενάντια στο κίνημα. Τα τελευταία χρόνια έχει στηθεί μια πραγματική βιομηχανία πολιτικών διώξεων και καταδικών εναντίον εργαζομένων, αντιφασιστών, συνδικαλιστών και αγωνιστών. Δύσκολα περνά μέρα, πλέον, που να μην γίνεται και μια τέτοια δίκη.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, αφού πάτησε χυδαία στην πλάτη του κινήματος, τώρα στέλνει τους εκπροσώπους του στο εδώλιο, συνεχίζοντας το έργο των προηγούμενων κυβερνήσεων, στην υπηρεσία των ίδιων καπιταλιστικών συμφερόντων.

Νέα αντεργατικά μέτρα.Στις 17/5 να μπει ένα εμπόδιο στα μέτρα που πηγαίνουν για ψήφιση ύστερα από τη διαπραγμάτευση κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ-ΕΚΤ. Εργατικά σωματεία, συνελεύσεις γειτονιάς, φοιτητικοί σύλλογοι, να πούμε ένα συντονισμένο «όχι» στην διάλυση των σχέσεων εργασίας και στις νέες περικοπές του εργατικού εισοδήματος, να παλέψουμε για την επανεμφάνιση ενός εργατικού κινήματος σε ρόλο πρωταγωνιστή.

Να μην περάσει!

Εξευτελιστική η συμφωνία που φέρνει η κυβέρνηση. Το ζοφερό σκηνικό που εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια μας είναι μια καθαρή συνέχιση της διάλυσης των εργασιακών σχέσεων και της μετακύλισης του κόστους της οικονομικής κρίσης στο εισόδημα των πιο χαμηλόμισθων και των συνταξιούχων. Η πτώση του αφορολόγητου και η νέα επίθεση στις συντάξεις οξύνουν τον ταξικό πόλεμο. Μια σειρά από μεταρρυθμίσεις διαμορφώνουν ένα νέο εργασιακό περιβάλλον, που ακυρώνει κατακτήσεις ενός ολόκληρου αιώνα. Η κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, η περαιτέρω απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων, ο δραστικός περιορισμός του δικαιώματος στην απεργία, η διατήρηση του καθεστώτος διάλυσης των συλλογικών συμβάσεων, η προετοιμασία για την επαναφορά του εργοδοτικούlockout, η περαιτέρω αύξηση των ήδη τεράστιων ασφαλιστικών εισφορών των εργαζόμενων με μπλοκάκι, η επιτάχυνση των μαζικών ιδιωτικοποιήσεων (ηλεκτρικό, νερό, φυσικό αέριο, λιμάνια, αεροδρόμια) που αυξάνουν το κόστος για τις στοιχειώδες κοινωνικές ανάγκες και αφήνουν τους εργαζόμενους έρμαιο στα χέρια ιδιωτών καπιταλιστών, δείχνουν ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είναι αποφασισμένη να πατήσει επί πτωμάτων για διαμορφώσει ένα νέο εργασιακό περιβάλλον.

Ο πρώτος γύρος των γαλλικών εκλογών ανέδειξε τον φιλελεύθερο Μακρόν και την ακροδεξιά Λεπέν ως υποψηφίους για την προεδρεία στον δεύτερο γύρο. Το αποτέλεσμα δείχνει την βαθειά πολιτική κρίση στην οποία βρίσκεται η γαλλική κοινωνία, μια κοινωνία της οποίας ένα κομμάτι μάχεται και εμπνέει το εργατικό κίνημα παγκοσμίως ενώ ένα άλλο κομμάτι βαδίζει στον δρόμο του συμβιβασμού, του φιλελεύθερου προγράμματος και του εθνικού οράματος.

Ο Εμανουέλ Μακρόν έχει προϋπηρεσία στην επενδυτική  τράπεζα Rothchild ενώ έφυγε από την κυβέρνηση Ολάντ επιθυμώντας μια πιο επιθετική αντεργατική πολιτική. Η υποψηφιότητά του, που ήδη υποστηρίζεται από τους περισσότερους υποψηφίους πλην Μελανσόν, έναντι της Μαρίν Λεπέν προβλέπει μια συνεπή φιλελεύθερη πολιτική που περιλαμβάνει μείωση των κρατικών δαπανών και μια συνέχιση της καταπάτησης των εργατικών διεκδικήσεων, όπως έγινε πέρυσι με τον αντεργατικό νόμο El-Khomri.

·     Άμεση απελευθέρωση των βουλευτών τουHDP και όλων των πολιτικών κρατουμένων

·     Ενάντια στο καθεστώς των μαζικών διώξεων και συλλήψεων του Ερντογάν

·     ΟΧΙ στο δημοψήφισμα για τις υπερεξουσίες του Ερντογάν

·     Αλληλεγγύη στους λαούς της Τουρκίας

Συγκέντρωση Παρασκευή 7/4, 4μμ Σύνταγμα και πορεία στην τουρκική πρεσβεία

αναδημοσιεύουμε από τη σελίδα νεολαίας ΟΚΔΕ-Σπάρτακος

Ως ΟΚΔΕ-ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ καταγγέλλουμε απερίφραστα την τραμπούκικη και οργανωμένη από μεριάς ΚΝΕ, επίθεση σε μέλη των σχημάτων ΕΑΑΚ ΕΜΠ και ΕΚΠΑ την Πέμπτη 23/3. Καταγγέλλουμε επίσης την απαράδεχτη κατηγορία του ΜΑΣ που προηγήθηκε της επίθεσης που παρουσίαζε τα ΕΑΑΚ ως συνεργούς της αστυνομίας και της κυβέρνησης, η οποία στάθηκε και ως αφορμή για τα γεγονότα της Πέμπτης.

Τρίτη 21 Μαρτίου, 9πμ, Ευελπίδων, κτ.8, αιθ.4

Καμία καταδίκη στο κίνημα μέσα και έξω από τον στρατό

Κάτω τα χέρια από την Επιτροπή Αλληλεγγύης Στρατευμένων και το Δίκτυο Ελεύθερων Φαντάρων «Σπάρτακος»

Ψήφισμα αλληλεγγύης της ΟΚΔΕ-Σπάρτακος στον σ. Νίκο Α. και την επιτροπή αλληλεγγύης στρατευμένων

Πριν από ένα χρόνο καταδικάστηκε πρωτοδίκως σε εξοντωτική ποινή φυλάκισης δύο χρόνων με αναστολή, o Νίκος Αργυρίου μέλος της  Επιτροπής Αλληλεγγύη Στρατευμένων μετά από μήνυση του, τότε διοικητή του 586 ΤΠ/Κέντρου Εκπαίδευσης Νεοσυλλέκτων Γρεβενών και σήμερα απόστρατου αξιωματικού, Δ. Βούτση. Η παραπάνω ποινή, σε αντίθεση με τα αντιπολεμικά αισθήματα εργαζόμενων και νεολαίας και σε παραβίαση δεκάδων διατάξεων περί δικαιωμάτων και δίκαιης δίκης, επιβλήθηκε στο μέλος της Επιτροπής Αλληλεγγύης Στρατευμένων, επειδή στην ιστοσελίδα της Επιτροπής είχε, προ επταετίας, δημοσιευτεί επιστολή φαντάρου που κατήγγειλε καψόνια σε στρατόπεδο.

Για μια ακόμη χρονιά, στις 8 Μάρτη, οι γυναίκες σε όλο τον κόσμο βγαίνουν στο δρόμο και διεκδικούν αποδεικνύοντας έμπρακτα πως η μέρα της γυναίκας δεν είναι γιορτή αλλά αγώνας ενάντια στην πατριαρχία. Ενώνουν τις φωνές τους και παλεύουν μαζί με όλους τους καταπιεσμένους για ίσα δικαιώματα, για την εξάλειψη της έμφυλης βίας και των διακρίσεων, ενάντια στο σεξισμό και το ρατσισμό, αγωνίζονται για τη χειραφέτησή τους. Μπορεί, το 1857, οι γυναίκες  εργάτριες στα εργοστάσια κλωστοϋφαντουργίας της Νέας Υόρκης να άνοιξαν το δρόμο για την πάλη για γυναικεία χειραφέτηση, οι αγώνες τους ωστόσο παραμένουν επίκαιροι και πόσο μάλλον σε μία περίοδο όπου η εργατική τάξη και οι καταπιεσμένοι δέχονται ολομέτωπη επίθεση. Η πάλη ενάντια στην καταπίεση των γυναικών δεν μπορεί να έρχεται σε δεύτερη μοίρα γιατί ο καπιταλισμός εν μέσω κρίσης δεν παραπέμπει κανένα είδος καταπίεσης για μετά, ίσα ίσα τα οξύνει όλα στο μέγιστο βαθμό.

Την 6η Δεκέμβρη 2016, η αστυνομία έδειξε ότι οι λόγοι της εξέγερσης ενάντια στην καταστολή και την καταπίεση μένουν πάντα οι ίδιοι. Την επέτειο της εξέγερσης του Δεκέμβρη 2008, που ακολούθησε τη δολοφονία Γρηγορόπουλου, τα ΜΑΤ της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος το 2008 ως αντιπολίτευση ήθελε να μιλάει στο όνομα της εξεγερμένης νεολαίας, επέλεξαν για να παρουσιάσουν το δικό τους «δόγμα της μηδενικής ανοχής» στις διαδηλώσεις. Το πρωί περικύκλωσαν ασφυκτικά όλη την πορεία των μαθητών και των φοιτητικών συλλόγων, και το απόγευμα, με τον ίδιο τρόπο, έστησαν κλοιό γύρω από όλη τη διαδήλωση, και ιδιαίτερα γύρω από τα μπλοκ της αντικαπιταλιστικής αριστεράς. 

«Ένας δεν είμαι, μα χιλιάδες!

Όχι μονάχα οι ζωντανοί -

κ' οι πεθαμένοι μ' ακολουθάνε

σε μια αράδα σκοτεινή.»

Κ. Βάρναλης 

Τον Δεκέμβρη του 2008 ο 15χρονος Αλέξης Γρηγορόπουλος πέφτει νεκρός στα Εξάρχεια από τη σφαίρα του μπάτσου Κορκονέα. Δύο εβδομάδες αργότερα, μπράβοι της εργοδοσίας λούζουν την Κωνσταντίνα Κούνεβα με βιτριόλι, γιατί ήταν μια μετανάστρια εργάτρια που τολμούσε να αγωνιστεί για καλύτερες συνθήκες εργασίας. Τον φετινό Δεκέμβρη, η Βασιλική Παραστατίδου, λογίστρια των “Everest”, στην πλατεία Βικτωρίας, πεθαίνει μετά από έκρηξη στο υπόγειο της επιχείρησης, όπου πραγματοποιούνταν εργασίες συνεργείου ψυκτικών που περιελάμβανε εργασία με φλόγα με χρήση φιαλών με αέριο. Το υπόγειο του καταστήματος δεν είχε έξοδο κινδύνου. Την ίδια μέρα, σε αγαστή συνεργασία, δικαστές και αστυνομικοί καταδικάζουν στον Πολύγυρο αγωνιστές των Σκουριών που συνελήφθησαν κατά τη διάρκεια καθιστικής διαμαρτυρίας για την καταστροφή του Δάσους της περιοχής από την “El Dorado Gold”. Παράλληλα, πρόσφυγες πεθαίνουν κάθε μέρα στα κέντρα κράτησης των νησιών. 

Την Τρίτη 15 Νοέμβρη, δικάζονται τρία μέλη του Φοιτητικού Συλλόγου νομικής Κομοτηνής, της ΕΑΑΚ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, για τα υποτιθέμενα αδικήματα της επικίνδυνης σωματικής βλάβης, της απειλής και εξύβρισης. Η φαλκιδευμένη κατηγορία αφορά περιστατικά που εκτυλίχθηκαν κατά τις εκδηλώσεις του 2012 για την επέτειο της αντιδικτατορικής εξέγερσης του Πολυτεχνείου και απαγγέλθηκε κατόπιν μήνυσης, του τότε γραμματέα της ΔΑ{-ΝΔΦΚ και στελέχους της ΟΝΝΕΔ της πόλης. Είναι πασιφανές ότι πρόκειται για απροσχημάτιστη πολιτική δίωξη, με στόχο την τρομοκράτηση και το ρεβανσισμό εναντίον του κινήματος και ιδιαίτερα των πιο συνειδητών και ριζοσπαστικών μερίδων του.

Το 2012, κάτω από την προστασία της διαβόητης κυβέρνησης Σαμαρά και στο κλίμα της τότε ανόδου των ναζί της Χρυσής Αυγής, η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ επιχείρησε προβοκάτσια στον εορτασμό του Πολυτεχνείου. Μέλος της χαιρέτησε ναζιστικά, προκαλώντας τη μαζική οργή των μελών των φοιτητικών συλλόγων. Στη συνέχεια, ο υπεύθυνος της δεξιάς παράταξης προσπάθησε με αναίσχυντα ψεύδη να στοχοποιήσει κατευθυνόμενα συγκεκριμένους αγωνιστές και αγωνίστριες.

Το βράδυ της 15ης Ιουλίου '15, μέρα γενικής απεργίας στο δημόσιο, τους δήμους και τα νοσοκομεία ενάντια στο μνημόνιο, κατά το συλλαλητήριο που διοργάνωναν συνδικάτα και κοινωνικές και πολιτικές οργανώσεις, η αστυνομία της “κυβέρνησης της αριστεράς” ξόδεψε όλο της το μένος. Η συγκέντρωση χτυπήθηκε βάναυσα. Το κομμάτι της συγκέντρωσης όπου βρίσκονταν τα μέλη της ΟΚΔΕ-Σπάρτακος, με σαφή παρουσία, σημαίες και συνθήματά, δέχτηκε απρόκλητα ιδιαίτερα βίαιη επίθεση από τα ΜΑΤ, που αφού ξυλοκόπησαν και τραυμάτισαν διαδηλωτές τους συνέλαβαν χωρίς λόγο. Δύο σύντροφοι της ΟΚΔΕ-Σπάρτακος και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, αφού ξυλοκοπήθηκαν άγρια κατά τη διάρκεια της επίθεσης, αλλά και μετά τη σύλληψή τους, οδηγήθηκαν την επομένη 16/6, μαζί με άλλους 5, στον εισαγγελέα με πληθώρα γελοίων πλαστών κατηγοριών.

Την Πέμπτη το απόγευμα στις 15 Σεπτέμβρη, έφυγε από τη ζωή μετά από μακροχρόνια και επώδυνη νεφρική ανεπάρκεια ο σύντροφος Χρήστος Μπίστης.

Ο Χρήστος Μπίστης ήταν ιδρυτικό στέλεχος του Επαναστατικού Κομμουνιστικού Κινήματος Ελλάδας, που ιδρύθηκε το 1970 στο Βερολίνο. Το 1973 επέστρεψε παράνομα στην Ελλάδα, συνελήφθη, φυλακίσθηκε, και αποφυλακίσθηκε με την πτώση της δικτατορίας. Τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης το ΕΚΚΕ, που ήταν μια από τις μαζικότερες οργανώσεις της άκρας αριστεράς, πρωτοστάτησε με τις μαχητικές του πρωτοβουλίες. Μέχρι και τις τελευταίες στιγμές της ζωής του, με αστείρευτη επιμονή, ο σύντροφος Μπίστης πάλευε για την ενότητα της αντικαπιταλιστικής αριστεράς, μέσα από την Μαχόμενη Αριστερά στις αρχές της δεκαετίας του '90, το Μέτωπο Ριζοσπαστικής Αριστεράς στη συνέχεια, και, από το 2009, την ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

Πολύ θα μας λείψει η επιμονή του για την προγραμματική εμβάθυνση και η ψυχραιμία του σε έκρυθμες καταστάσεις. Στους συντρόφους του, στο ΕΚΚΕ και στους οικείους του εκφράζουμε τα βαθιά μας συλλυπητήρια.

Η κηδεία του Χρήστου Μπίστη θα γίνει τη Δευτέρα 19 Σεπτέμβρη, στις 3, στο 1ο Νεκροταφείο

16 Σεπτεμβρίου, 2016

ΟΚΔΕ-ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ