ΟΚΔΕ Σπάρτακος

Ο δρόμος έχει την δική μας ιστορία, μια ιστορία αγώνα και ανυπακοής

Φέτος είναι μία σημαντική χρονιά για το κίνημα των ΛΟΑΤΚΙ. Φέτος συμπληρώνονται 50 χρόνια από την εξέγερση του Stonewall Inn, όταν η Νέα Υόρκη συγκλονίστηκε από τις μαζικές διαδηλώσεις και τις συγκρούσεις μεταξύ της ΛΟΑΤ κοινότητας και της αστυνομίας. Το Stonewall θυμίζει σε όλες και όλους ότι οι κατακτήσεις μας κερδίζονται με σκληρούς αγώνες που μόνο εμείς μπορούμε να δώσουμε και δεν μπορούμε να τους αναθέσουμε σε κανέναν άλλο να τους δώσει αντί για μας.

Η φετινή χρονιά όμως σημαδεύτηκε και από την απάνθρωπη δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου από τα αφεντικά και τους μπάτσους. Ο σεξουαλικός προσανατολισμός του Ζακ, και το γεγονός ότι ήταν οροθετικός και εργαζόταν ως drag queen χρησιμοποιήθηκαν για να αθωωθούν οι δολοφόνοι του. Αποτελεί λοιπόν μία ευθεία επίθεση του συστήματος απέναντι σε ολόκληρη τη ΛΟΑΤ κοινότητα και ιδιαίτερα στα πιο φτωχά στρώματα αυτής. Δεν πρέπει να αφήσουμε να ξεχαστεί τι έκαναν στον Ζακ, να παλέψουμε για να τιμωρηθούν οι δολοφόνοι του, να συγκρουστούμε με όλους τους μηχανισμούς του κράτους που αναπαράγουν την βία ενάντια στα ΛΟΑΤ άτομα.

Το κράτος και οι μηχανισμοί του λειτουργούν με αυτό τον τρόπο γιατί είναι απαραίτητο για να κερδοφορεί το καπιταλιστικό σύστημα εις βάρος μας και να μας διχάζει για να μην αντιδρoύμε. Η καταπίεση της σεξουαλικής επιθυμίας και της σεξουαλικής «διαφορετικότητας» είναι χαρακτηριστικά γνωρίσματα της καπιταλιστικής καταπίεσης και εκμετάλλευσης. Τα ψίχουλα που μοίρασε σε μεταρρυθμίσεις και δικαιώματα ο ΣΥΡΙΖΑ δεν φτάνουν ούτε στο ελάχιστο να αναιρέσουν αυτή την πραγματικότητα. Ίσα ίσα, η πολιτική της λιτότητας που ακολούθησε ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι η πολιτική που δυσχεραίνει ακόμα περισσότερο τη ζωή των ΛΟΑΤ ατόμων και την πρόσβαση τους σε κοινωνικές παροχές, στην υγεία, την αγορά εργασίας κτλ. Να μην ξεχνάμε την αλλαγή που έφερε η κυβέρνηση στον Ποινικό Κώδικα και στον τρόπο που ορίζεται ο βιασμός. Μία αλλαγή που θα χρησιμοποιούνταν για να ξεφεύγουν οι βιαστές, δηλαδή μία αλλαγή που ενθαρρύνει τον σεξισμό, την καταπίεση και την έμφυλη βία. Αποτελεί νίκη ότι δεν πέρασε αυτή η αλλαγή, και μας γεμίζει αισιοδοξία ότι το κίνημα κατάφερε να την αντιπαλέψει. Είναι μία νίκη που δείχνει το μέγεθος των δυνατοτήτων μας.

Διαβάστε περισσότερα: Ο δρόμος έχει την δική μας ιστορία, μια ιστορία αγώνα και ανυπακοής

Ανακοίνωση της ΟΚΔΕ-Σπάρτακος για τα αποτελέσματα των πολλαπλών εκλογών

Οι δημοτικές, περιφερειακές και ευρωπαϊκές εκλογές σηματοδότησαν μια βαριά ήττα για τον ΣΥΡΙΖΑ και την κυβέρνησή του. Ο ΣΥΡΙΖΑ ηττήθηκε πρώτα και κύρια γιατί εφάρμοσε απαρέγκλιτα τη λιτότητα και το 3^ο μνημόνιο, διαψεύδοντας εντελώς τις ελπίδες που είχε εναποθέσει πάνω του ένα μεγάλο τμήμα της εργατικής τάξης και των μικροαστών που συμπιέστηκαν από την κρίση. Ο ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση έκανε τη βρώμικη δουλειά για την ελληνική αστική τάξη, τους τεχνοκράτες της ΕΕ και το ΝΑΤΟ.  Παρά το «ηθικό πλεονέκτημα» που επικαλούνταν διαρκώς η ηγεσία Τσίπρα, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει την τύχη όλων των προηγούμενων μνημονιακών κυβερνήσεων.

Διαβάστε περισσότερα: Ανακοίνωση της ΟΚΔΕ-Σπάρτακος για τα αποτελέσματα των πολλαπλών εκλογών

Κοινή διακήρυξη για ένα επαναστατικό διεθνιστικό σχέδιο στην Ευρώπη

Τάση για μια Επαναστατική Διεθνή (μόνιμη δημόσια τάση της 4^ης Διεθνούς)

Οι ευρωπαϊκές εκλογές έρχονται σε μια εποχή κρίσης και πολιτικής αποσταθεροποίησης στην Ευρώπη. Οι επιπτώσεις της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης στην ευρωπαϊκή οικονομία κάθε άλλο παρά έχουν παρέλθει, και ένας πιθανός εμπορικός πόλεμος με τις ΗΠΑ του Τραμπ κρέμεται πάνω από τα κεφάλια των Ευρωπαίων καπιταλιστών. Οι αντιπαλότητες μεταξύ των αστικών τάξεων των διαφόρων ευρωπαϊκών χωρών έρχονται σε αντίφαση με την κοινή τους ανάγκη να συνασπιστούν εναντίον των ΗΠΑ, της Κίνας και της Ρωσίας. Η διαδικασία του BREXIT προκάλεσε παρατεταμένη πολιτική κρίση στη Βρετανία. Εξουθενωτικά μέτρα λιτότητας έχουν επιβληθεί, όχι μόνο στον Νότο, και οι εργατικές τάξεις δέχονται τεράστια επίθεση.

Σε αυτό το πλαίσιο, τα παραδοσιακά κόμματα που μοιράζονταν την εξουσία στα Ευρωπαϊκά καπιταλιστικά κράτη από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά, δηλαδή η χριστιανοδημοκρατία και η σοσιαλδημοκρατία, δυσκολεύονται σήμερα να κυβερνήσουν. Η ακροδεξιά έχει ενισχυθεί στις περισσότερες χώρες: Γαλλία, Ιταλία, Ουγγαρία, Αυστρία, Ισπανικό Κράτος, Ολλανδία, Γερμανία, Σουηδία, Φινλανδία, Πολωνία, Ελλάδα. Στην Ιταλία και την Ουγγαρία, βρίσκεται ήδη στην κυβέρνηση. Στην Ανατολική Ευρώπη, η κατάρρευση των γραφειοκρατικών καθεστώτων του λεγόμενου Ανατολικού Μπλοκ άφησε πίσω της μια χρόνια κατάσταση κοινωνικής καταστροφής και πολιτικής σύγχυσης.

Διαβάστε περισσότερα: Κοινή διακήρυξη για ένα επαναστατικό διεθνιστικό σχέδιο στην Ευρώπη

Εκδήλωση Σάββατο 18 Μάη, "Η συγκρότηση της επαναστατικής αριστεράς στην Ελλάδα"

ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΤΗΣ ΟΚΔΕ-ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ, Μάιος 2019

Μετά από τέσσερα και παραπάνω χρόνια με τον ΣΥΡΙΖΑ και τους σοσιαλδημοκράτες, δεξιούς και ακροδεξιούς συμμάχους του στην κυβέρνηση, το εργατικό κίνημα βρίσκεται σε κατάσταση αμηχανίας και σύγχυσης. Οι ελπίδες ότι μια κυβέρνηση «της αριστεράς» ή «της κοινωνικής σωτηρίας» θα μας έβγαζε χωρίς κόπο από τη λιτότητα διαψεύστηκαν πικρά, όπως ήταν αναμενόμενο. Το μαζικό ΟΧΙ της εργατικής τάξης και των φτωχών και καταπιεσμένων στρωμάτων στο δημοψήφισμα του 2015 ακυρώθηκε με τον πιο προκλητικό τρόπο, δείχνοντας για μια ακόμα φορά ότι η ψήφος δεν αρκεί για να μας σώσει. Από την άλλη πλευρά, χρόνια ολόκληρα αγώνων και απεργιών έχουν δώσει στους εργαζόμενους σημαντική πολιτική εμπειρία, η οποία θα αποδειχτεί πολύτιμη σε έναν νέο γύρο αγώνων. Τα σημάδια μιας ανάκαμψης του κινήματος υπάρχουν, καθώς η σύγχυση και η απογοήτευση θα υποχωρούν.

Ο ΣΥΡΙΖΑ υιοθέτησε γρήγορα και απόλυτα μια πολιτική για τα συμφέροντα των ισχυρών, των βιομηχάνων, των εφοπλιστών, των πολυεθνικών και ντόπιων μεγάλων επιχειρήσεων. Έφερε το τρίτο μνημόνιο και τη διαρκή λιτότητα της μεταμνημονιακής εποπτείας. Ιδιωτικοποίησε λιμάνια, τρένα και αεροδρόμια, χαρίζοντας τον δημόσιο πλούτο στους επιχειρηματίες. Εξανέμισε τα εργασιακά δικαιώματα και γενίκευσε την επισφαλή εργασία, με τα αφεντικά να αποχαλινώνονται ακόμα περισσότερο. Μόνο μέσα στο 2019, μετράμε δεκάδες νεκρούς εργαζόμενους σε ώρα εργασίας, τη στιγμή που σκληραίνει το νομικό πλαίσιο για τα λεγόμενα εργατικά ατυχήματα.  Έκλεισε τους πρόσφυγες σε άθλια στρατόπεδα συγκέντρωσης. Συμμάχησε μόνιμα με την «κεντροαριστερά», δηλαδή με στελέχη του ΠΑΣΟΚ που ήταν υπεύθυνα για τη βρώμικη διαχείριση του συστήματος για δεκαετίες.  Έκανε κολλητές φιλίες με μεγαλοεπιχειρηματίες και τους πήγε στη Δημοκρατία της Μακεδονίας για να μοιράσουν τη λεία. Διεκδίκησε επιτυχημένα τον ρόλο του νόμιμου εκπροσώπου του αιματοβαμμένου ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια και την ανατολική Μεσόγειο.

Διαβάστε περισσότερα: ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΤΗΣ ΟΚΔΕ-ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ, Μάιος 2019

Ζήτω η Εργατική Πρωτομαγιά! (Προκήρυξη για την Πρωτομαγιά 2019)

Τοποθέτηση της ΟΚΔΕ-Σπάρτακος για την κρίση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και τις εκλογές

1.  Σε μια περίοδο κατά την οποία το εργατικό κίνημα βρίσκεται σε ύφεση, αλλά ωστόσο σημαντικά τμήματα των εργαζομένων έχουν αποκομίσει σημαντική πολιτική εμπειρία μέσα από το κίνημα και τις πολιτικές εξελίξεις των τελευταίων 10 χρόνων, η σημερινή κρίση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στερεί από την αντικαπιταλιστική αριστερά την ευκαιρία να διαδώσει τις απόψεις της και να συνδεθεί με ευρύτερα αγωνιστικά τμήματα.

2.   Η κρίση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν μπορεί απλώς να αναχθεί στην υπαρκτή πίεση τη πτώσης του κινήματος. Εντάσσεται στο πλαίσιο της ευρύτερης διεθνούς κρίσης της αντικαπιταλιστικής αριστεράς, όπως αυτή διαμορφώθηκε από τις αρχές του αιώνα. Το γαλλικό ΝΡΑ για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες δεν συμμετέχει στις ευρωεκλογές. Η αμερικάνικη ISO αυτοδιαλύθηκε. Πρακτικά όλες οι διεθνείς οργανώσεις αντιμετωπίζουν διασπάσεις και κρίσεις, με πιο πρόσφατη αυτή στη CWI. Κόμματα όπως το πορτογαλικό Bloco και η δανέζικη Κοκκινοπράσινη Συμμαχία έχουν ενσωματωθεί στο ρεφορμιστικό Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς και στον ένα ή άλλο βαθμό τη διαχείριση του συστήματος. Η αγγλική αντικαπιταλιστική αριστερά αδυνατεί να διαχωριστεί από τους εργατικούς του Κόρμπυν. Μια σειρά στελέχη της αντικαπιταλιστικής αριστεράς, μεταξύ των οποία και τα πιο γνωστά ονόματα του πολιτικού γραφείου της 4^ης Διεθνούς, υπέγραψαν πρόσφατα το “Μανιφέστο για έναν νέο λαϊκό διεθνισμό στην Ευρώπη», ένα πρόγραμμα κυβερνητικής διαχείρισης για τις «λαϊκές αριστερές κυβερνήσεις» που δεν διαφέρει ουσιαστικά από τις παλιότερες διαχειριστικές προτάσεις της πρωτοβουλίας αριστερών οικονομολόγων, του PlanB κλπ. Η κατάσταση απηχεί συνολικότερες αδυναμίες να παίξει η αντικαπιταλιστική αριστερά ρόλο κλειδί στην κρίση. Σε τελική ανάλυση, ωστόσο, το πρόβλημα ανάγεται στην ηγεμόνευση από τον ρεφορμισμό.

Διαβάστε περισσότερα: Τοποθέτηση της ΟΚΔΕ-Σπάρτακος για την κρίση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και τις εκλογές

Εκδήλωση της Πρωτοβουλίας για μια ΑΝΤΑΡΣΥΑ Αντικαπιταλιστική και Επαναστατική