Τα περιοριστικά μέτρα για τη μη διασπορά του κορονοϊού δυστυχώς αύξησαν τον κίνδυνο για τις κακοποιούμενες γυναίκες, που αναγκάζονται να μένουν κλεισμένες στα σπίτια τους με τους θύτες τους, όπως αποδεικνύουν τα αυξημένα περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας που καταγράφονται στα επείγοντα των νοσοκομείων. Και είναι πολλά αυτά που δεν καταγράφονται...
Διαβάστε περισσότερα: Σεξισμός και πατριαρχία οπλίζουν χέρια δολοφόνων!
Η εργατική τάξη οφείλει να βάλει επ’ αόριστον σε καραντίνα τα αφεντικά της. Η πανδημία του COVID-19 έχει καταδείξει απολύτως τόσο το ποιοι είναι απαραίτητοι για να ζούμε, όσο και το ποιοι είναι παντελώς άχρηστοι και επιζήμιοι για το κοινωνικό σύνολο. Κι αυτό που αποκαλύπτεται ξεκάθαρα είναι πώς τα αφεντικά προσπαθούν για μία ακόμα φορά «να κάνουν την κρίση ευκαιρία».
Με άλλα λόγια θα μπορούσαμε να πούμε πώς η εργασιακή εκμετάλλευση δεν έχει τέλος. Ο ήδη μεγάλος αριθμός ανέργων αυξάνεται εκθετικά, αφού εταιρίες στον χώρο της εστίασης, τον τουρισμός κ.ά. απολύουν από τις πρώτες κιόλας μέρες. Ένα μεγάλο κομμάτι ανέργων και ανασφάλιστων βρίσκεται στο έλεος της κρατικής «ευαισθησίας» όσον αφορά την υγεία του, έτοιμο να υποταχθεί σε οποιαδήποτε συνθήκη εργασίας για ένα μεροκάματο. Κάθε μέρα διαβάζουμε δεκάδες καταγγελίες από εργασιακούς χώρους, ακούμε δεκάδες κραυγές αγωνίας από εργαζόμενους/ες που τα δικαιώματά τους καταπατούνται.
Απολύσεις, αυθαιρεσίες, εκβιασμοί είναι ο κανόνας της καθημερινότητας:
Η έξαρση του νέου κορωνοϊού, ή COVID-19, επέβαλε απότομη παύση στην παγκόσμια οικονομία. Σχεδόν όλες οι αντιφάσεις του καπιταλισμού, κάποιες κρυμμένες πίσω από την οικονομική άνθηση, εμφανίζονται ανάγλυφες πια, ανάμεσα στα κλεισίματα, στον πανικό και στα μέτρα έκτακτης ανάγκης.
Μέχρι τις 24 Μαρτίου, τα επιβεβαιωμένα κρούσματα κορωνοϊού έχουν εκτοξευθεί σε πάνω από 410.000 παγκοσμίως. Ο μεγαλύτερος αριθμός κρουσμάτων εξακολουθεί να βρίσκεται στην Κίνα, αλλά εκεί η αύξηση των κρουσμάτων έχει επιβραδυνθεί σε διψήφιους αριθμούς, ενώ οι Ηνωμένες Πολιτείες ανέφεραν περισσότερα από 13.000 νέα κρούσματα μόνο στις 23 Μαρτίου. Ο αριθμός των νεκρών στην Ιταλία έχει ξεπεράσει αυτόν της Κίνας και ήδη η υπόλοιπη Ευρώπη αρχίζει να αντικατοπτρίζει την κατάσταση στην Ιταλία. Η Γερμανία, η Γαλλία και το Ισπανικό κράτος βρίσκονται στο κατόπι της Ιταλίας κατά τον αριθμό των κατά ημέρα νέων επιβεβαιωμένων κρουσμάτων, αρκετά πάνω από 3500 στην κάθε μία και ανεβαίνει. Η επόμενη χώρα που προσεγγίζει αυτούς τους τιτάνες του εμπορίου είναι το Ιράν, με λίγο πάνω από 1000 νέα κρούσματα κάθε μέρα, τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές.
Διαβάστε περισσότερα: Ανακοίνωση της Socialist Resurgence για τον COVID-19
Η πανδημία του κορωναϊού έχει αποκαλύψει την υπονόμευση της δημόσιας υγείας, των δήμων και των κοινωνικών υπηρεσιών, μετά από χρόνια σκληρών περικοπών και προπαγάνδας περί δήθεν «υπεράριθμου προσωπικού». Η κυβέρνηση, παρά τις επικοινωνιακού τύπου εξαγγελίες, αντί να εξασφαλίσει νέες ΜΕΘ, προσωπικό, τεστ για τον ιό και να επιτάξει τις ιδιωτικές κλινικές, όπως ζητούν οι γιατροί, νοικιάζει ΜΕΘ σε διπλάσια τιμή από ότι χρεώνεσαι σε ιδιώτη, μιλάει για «ατομική ευθύνη» και χρησιμοποιεί την πανδημία ως άλλοθι και για την επιτάχυνση των αντεργατικών πολιτικών.
Η ίδια κατάσταση με τα νοσοκομεία επικρατεί και στους δήμους. Αντί να προχωρήσουν στη μονιμοποίηση των συμβασιούχων στην καθαριότητα και τις κοινωνικές υπηρεσίες και σε προσλήψεις, ανακοινώνουν «απ’ ευθείας αναθέσεις της καθαριότητας στον ιδιωτικό τομέα». Οι εργαζόμενοι στους δήμους, όπως και το νοσηλευτικό προσωπικό, δίνουν έναν τιτάνιο αγώνα για να σταθεί όρθια η κοινωνία. Για να αντιμετωπιστεί η θανατηφόρα απειλή , η διάλυση και οι χρόνιες ανεπάρκειες που έχουν επιφέρει οι αντεργατικές πολιτικές απαιτούμε τη λήψη άμεσων μέτρων:
Διαβάστε περισσότερα: Η υγεία & οι ζωές μας πάνω από τα κέρδη των αφεντικών!
Δημοσιεύουμε 2 ανακοινώσεις του Partito Comunista dei Lavoratori για την κατάσταση στην Ιταλία, μετά το ξεσπάσματος της πανδημίας.
Τι έφταιξε και τι φταίει για όλα αυτά που συμβαίνουν; Η πολιτική της λιτότητας και των περικοπών στην υγεία, οι συμφωνίες με τα ιδιωτικά νοσοκομεία και πώς κάποιοι ακόμα πλουτίζουν εις βάρος της υγείας και της ζωής της εργατικής τάξης.
Η υγειονομική κρίση μας επηρεάζει όλους, ωστόσο κάποιοι έχουν την δυνατότητα να κερδοσκοπούν και να την περνάνε λάδι όταν κάποιοι άλλοι διατηρούν την υποχρέωση να πληρώσουν, να αποκλειστούν από την πρόνοια/περίθαλψη, ή ακόμα και να πεθάνουν άσκοπα. Δεν πρόκειται για πόλεμο με κάποιον "αόρατο εχθρό", αλλά για άλλη μια σκληρή ταξική αντιπαράθεση. Υπάρχουν 2 παράλληλες πραγματικότητες, η πραγματικότητα των "από πάνω" και η δική μας. Να μην μείνουμε απλά θυμωμένοι, να μη μείνουμε απλά αγανακτισμένοι αλλά να σηκώσουμε το γάντι...
Η αντίδραση της εργατικής τάξης για να προστατέψει τον εαυτό της, οι προδοσίες της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας και ένας αγώνας εν εξελίξει… Ένας αγώνας για να νικήσει η ζωή, για να νικήσει η τάξη μας!
Η πανδημία του κορονοϊού είναι πλέον μια πραγματικότητα που τροποποιεί σε μεγάλο βαθμό την καθημερινότητα της τάξης μας, τις συνθήκες εργασίας και κοινωνικής ζωής και τα μέσα διεξαγωγής της ταξικής πάλης. Οι θεωρίες συνωμοσίας για τη δημιουργία και διασπορά του ιού δεν μας αφορούν. Ούτε είναι ζήτημα για τις πολιτικές οργανώσεις να πάρουν θέση από ιατρικής ή επιδημιολογικής άποψης. Όσοι και όσες δοκίμασαν να δώσουν απαντήσεις για ένα θέμα εν πολλοίς πρωτόγνωρο με βάση τα όποια προκατασκευασμένα αναλυτικά «πολιτικά» τους εργαλεία είτε κατέληξαν σε εντελώς άστοχες προβλέψεις που σε λίγες μέρες εξανεμίστηκαν είτε κατασκεύασαν φαιδρά παραπολιτικά σενάρια. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο κίνδυνος είναι πραγματικός και κάθε μέρα πιο ορατός. Το πολιτικό ζήτημα όμως είναι η κατανόηση του ρόλου της επιδημίας και των συνεπειών της στον ταξικό συσχετισμό δύναμης, και κυρίως τα πολιτικά μας καθήκοντα στη νέα κατάσταση που αυτή διαμορφώνει.
Άσχετα με το ότι βιολογικά μπορεί να μεταδοθεί σε όλους, η επιδημία του κορονοϊού είναι εξόχως ταξική. Χτυπάει κυρίαρχα την εργατική τάξη και τα φτωχά στρώματα, αλλά και μεταβάλλει συνολικά τις συνθήκες στις οποίες διεξάγεται η ταξική πάλη.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη πυροβολεί και δολοφονεί στο ψαχνό πρόσφυγες και μετανάστες. Τους χαρακτηρίζει, με πολεμικούς όρους, «ασύμμετρη απειλή» και «εισβολείς». Κλείνει τα σύνορα, βάζει τον στρατό και την αστυνομία να κυκλοφορούν και να οπλοφορούν. Δικαιολογεί την πρακτική της πάνω στο ότι τους «εργαλειοποιεί» ο Ερντογάν, διότι αθετεί την συμφωνία Ελλάδας-ΕΕ-Τουρκίας, για να κατανεμηθεί πάλι η μοιρασιά των χρημάτων. Η ρατσιστική κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας έλαβε έκτακτα μέτρα που παγώνουν τις αιτήσεις ασύλου για ένα μήνα, συκοφαντεί τους πρόσφυγες, φτάνει στο σημείο γελοιότητας να διοχετεύει κατασκευασμένες ειδήσεις και ότι είναι φορείς κορονοϊού, αλλά και ανοίγει τον ασκό του Αιόλου να βγούνε παγανιά φασιστικές συμμορίες και ακροδεξιοί αγανακτισμένοι κάτοικοι για να παίξουν τον βρώμικο δολοφονικό ρόλο τους. Μια κυβέρνηση που θέλει να κάνει την ζωή των προσφύγων αβίωτη, ψηφίζοντας νέο πιο περιοριστικό νόμο για το άσυλο αλλά και χτίζοντας νέα κλειστά κέντρα κράτησης-φυλακές στα νησιά και στην ενδοχώρα αλλά και πλωτά φράγματα στην θάλασσα. Στο δολοφονικό της έργο, έχει την αμέριστη στήριξη της ΕΕ, που την στηρίζει οικονομικά για την καταστολή και την δολοφονική της πρακτική στα σύνορα. Έχει ουσιαστικά και τη στήριξη της αντιπολίτευσης, με τον Τσίπρα να δηλώνει ότι το κλείσιμο των συνόρων είναι σωστό και να παραδέχεται κυνικά ότι, στα χρόνια της δικής του κυβέρνησης, οι πνιγμοί στο Αιγαίο οφειλόταν στο γεγονός ότι είχαν τον Έβρο κλειστό.
Η κυβέρνηση και ελληνική άρχουσα τάξη θωρακίζουν τα σύνορα από «εισβολείς» διότι θέλουν να εκμεταλλευτούν το προσφυγικό, για να παίξουν τα δικά τους γεωπολιτικά και ιμπεριαλιστικά παιχνίδια, μη λογαριάζοντας ανθρώπινες ζωές. Ενόψει της διαφαινόμενης ήττας της Τουρκίας στα ανοικτά της μέτωπα στην Συρία, το Ελληνικό κράτος και ο ελληνικός εθνικισμός θέλουν να βγούνε νικητές στον ανταγωνισμό μαζί της και να φανεί ότι δεν υποχωρούν σε τίποτα. Θέλουν επίσης να συγκροτήσουν την εθνική-εθνικιστική ενότητα εντός, με βάση το ρατσιστικό μίσος, διαχωρίζοντας μεταξύ τους τους καταπιεσμένους. Φέρνει ο ελληνικός ιμπεριαλισμός τον πόλεμο δίπλα μας και με πολεμική ένταση και χαρακτήρα σκοτώνει πρόσφυγες-μετανάστες στα σύνορα.
Την 8η Μάρτη, δεν γιορτάζουμε αλλά αγωνιζόμαστε. Αγωνιζόμαστε ενάντια στην ανεργία και την ανισότητα στους μισθούς. Αγωνιζόμαστε ενάντια στην λιτότητα που ρίχνει όλο και περισσότερα βάρη στις πλάτες μας. Αγωνιζόμαστε ενάντια στον σεξισμό και τα στερεότυπα που μας επιβάλλουν. Αγωνιζόμαστε ενάντια στις επιθέσεις, τους βιασμούς και τις γυναικοκτονίες. Αγωνιζόμαστε για τις γυναίκες που δεν πρόλαβαν να μιλήσουν.
Δίνουμε όλες τις μάχες, τις μικρές και τις μεγάλες, για κάθε τι που μας καταπιέζει. Έχουμε πείρα πλέον, αλλά και μεγάλες προκλήσεις. Οι καταγγελίες για σεξιστικές επιθέσεις κάθε τύπου πληθαίνουν καθημερινά, οι γυναίκες παντού βρίσκουν το θάρρος να φωνάξουν “Ως εδώ!”. Παίρνουν θάρρος από τους φεμινιστικούς αγώνες παγκοσμίως. Παίρνουν θάρρος και από τους αγώνες που έρχονται.
Από πέρσι, έχουμε καταφέρει η 8η Μάρτη να είναι μία μέρα απεργιακής κινητοποίησης. Οι εργαζόμενες και οι εργαζόμενοι αγωνίζονται για τα δικαιώματα των γυναικών, ενάντια στην διπλή εκμετάλλευση τους, στη δουλειά τους, και στο σπίτι. Στη δουλειά, οι εργαζόμενες γυναίκες δουλεύουν για τα κέρδη των καπιταλιστών. Στο σπίτι, δουλεύουν για να αναθρέψουν μελλοντικούς εργαζόμενους, δηλαδή να αναπαράγουν δωρεάν το εργατικό δυναμικό που χρειάζονται οι καπιταλιστές. Διαδηλώνουν για να αναδείξουν τον τρόπο με τον οποίο η κρίση φόρτωσε επιπλέον βάρη στις πλάτες των εργαζόμενων γυναικών, των ανέργων και των μεταναστριών. Η προσπάθεια για να είναι αυτή η μέρα επιτυχημένη αποκαλύπτει την ταξική όψη της καταπίεσης της γυναίκας.
Όλοι και όλες στον δρόμο στις 8 Μάρτη! Μαζί με αυτές και αυτούς που απεργούν και διαδηλώνουν, δείχνοντας ότι είναι μέρα αγώνα. Μαζί με τις φεμινιστικές συλλογικότητες και ομάδες που δίνουν φωνή στις γυναίκες που θέλουν να αγωνιστούν ενάντια στην σεξιστική βία. Δίνουμε όλες και όλοι την μάχη ενάντια στον καπιταλισμό και την πατριαρχία. Καμία μόνη, καμία λιγότερη, για να περπατάμε στο δρόμο ελεύθερες, όχι γενναίες.
Όλες και όλοι στη συγκέντρωση στις 8 Μάρτη, στις 12.00 στην Πλ. Κλαυθμώνος
Τα γεγονότα στη Λέσβο και τη Χίο δείχνουν το που οδηγεί η ρατσιστική αντιμεταναστευτική πολιτική και προπαγάνδα.
Από τη μια πλευρά, μια κυβέρνηση ΝΔ που συνεχίζει την εγκληματική πολιτική των στρατοπέδων συγκέντρωσης που υπηρέτησε και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, σε συμπαιγνία με την ΕΕ και τη FRONTEX. Οι φάλαγγες των ΜΑΤ αποβιβάστηκαν εν είδει στρατού κατοχής για να επιβάλουν τη δημιουργία ενός νέου στρατοπέδου, πολύ χειρότερου από της Μόριας και του Καρά Τεπέ, γιατί θα είναι κλειστό, μια πραγματική φυλακή για πρόσφυγες και μετανάστες.
Διαβάστε περισσότερα: Όχι στον ρατσισμό, κρατικό ή «από τα κάτω»